بهروز عزیز، 1-ما سعی میکنیم جو گفت و گو حدالامکان، دوستانه، محترمانه، متین، بدون پرداختن به شخصیت فرد، به « نظریات» او بپردازیم. و نکوشیم خود شخصیت را نفی کنیم.بل به «اندیشه»هایش بپردازیم. که چه چیزی درست و نادرست است و یا آمیخته اند. در انتخاب کلمات دقت میکنیم که جو صحبت خراب نشود. من در انتخاب عنوان نوشته ام اول خواستم به جای « صحیح نیست» بنویسم «غلط است». گرچه هر دو به یک معناست ولی وقتی خواننده و جو صحبت به نظرم آمد «صحیح نیست» را ترجیح دادم. البته منهم خیلی چیزها را از نظر « جو صحبت» بد انتخاب کرده ام ولی کلاً تلاش آن است که برخی چیزها را رعایت کنیم. 2- بعضاً تشخیص توهین و تحقیر راحت نیست. و ممکن است از نظر یکی خلاف باشد و ازنظر دیگری نباشد. ولی درست آن است که بکوشیم چیزی که « بوی تحقیر» میدهد نیاوریم. از نظر من میتوان از من یا هر قلمزن دیگر پرسید
Özü- özün becərmək در ترکی آذربایجان، به آگاهی های خود دست یافته اید؟ و این هیچ تحقیر و توهین نیست. ساعدی داستان نویس طب خوانده بود و در ادبیات « خود ساز» بود. شاملو شاعرهم خودساز بود. و همینطور شهریار در ترکی و فارسی. یا ماکسیم گورکی و جک لندن در ادبیات. و غیره . اتفاقاً آکادمیک ها معمولاً چون تحصیل را برای نان انجام میدهند بعد ها هم «چیزی» بارشان نیست. ولی « خود ساز»ها از روی «علاقه و احساس مسئولیت اجتماعی» پیش خود «تحصیل» میکنند و نتیجه ی کار هم بهتر میشود.3- شما حق دارید در مورد هر اندیشه ای سئوال کنید. و مخالفت یاموافقت نمایید. و یا در مورد صلاحیت علمی هم بپرسید. اشکالی ندارد. ولی پرسش نباید «تحقیر» آمیز باشد. که توهین حساب شود. 4- دیگری را « لمپن» نامیدن هم توهین است. گیرم که لحن طرف تند باشد. یا حتی توهین آمیز باشد. نباید اشتباه را مقابله به مثل کرد. در ضمن در بحثها از این مسایل پیش میاید نیاید ناراحت شد و به دل گرفت.5- اصلاً کار ما انتشار نظرات متفاوت-متضاد- و مخالف یکدیگر است. که خوانندگان خود ذهن خودشان را به کار اندازند و « سئوال و سئوال » بپرسند تا شاید به نتیجه ای برسند. « هیچکس هیچ چیز نمیداند. میکوشیم به کمک هم گوشه ای از حقیقت نسبی را پیداکنیم». دوست من گیاه پزشکی خوانده. ولی از راه « خود تحصیلی» متخصص مسایل سیاسی ست. چون از نوجوانی این رشته را « تئوری-عملی» ادامه داده است. و بیشتر ما ها همین وضع را داریم. این هم در درجه اول خصلت جامعه جهان سومی ماست. که یقه ی ما را گرفته است. تحصیل برای نان- تحصیل برای علاقه و احساس مسئولیت اجتماعی.