شعر بالا« آزادی-آزادلیق» را

شعر« آزادی-آزادلیق» را که در ادامۀ کامنت قرار دارد کمی توضیح بدهم:دوست عزیز مان آقای توکلی در با لا کامنتی نوشت با تخته کلید عربی.که حروف عربی درکلمات فارسی بود و من اندکی آنها را ادیت کردم. ایشان نوشته « دوران آوانگارد ها گذشته و اکنون دوره دیجیتال است.» من شعر آزادی را به دو زبان در زیر آن نوشتم.ایشان فکر کرد من در نوشتۀ خود میگویم« خواستم از کامنت عکس بگیرم که حروف و کلمات را قروقاطی نوشته!» جواب دادم « وای وای ...سوختم».سخن من با فرم شعر است وکلاً اندیشه ای ست در باره ی « نقد آوانگارد و پیشرو» ایشان . زبان شعرهمه جا، بطور کلی، بیشتر سمبولیک است واز اینرو درکش گاهاً مشکل. شعر کوتاه بالا میگوید « منهم دوست دارم دوربین به دست گیرم و آزادی را همه جا انتشاردهم.اما در سرزمین من آزادی تیز میگذرد وگم میشود.افسوس که تنها میتوانم آنرا در پشت سنگر مبارزه -و قتی که آوانگاردم- بیابم »