جناب توکلی با احترام

جناب توکلی با احترام
نمی دانم این مطلب را اسمش را شعر بگذارم یا یک هزیان! در هر صورت مطلبی بود که ناخودآگاه به ذهنم رسید و آنرا نوشتم و خواستم با دیگران به اشتراک بگذارم تا نظر سایرین را هم بدانم.
در بالاترین که برخی دوستان نوشته بودند پنبه چنین اتحادی را از گوشتان خارج کنید و برخی هم گفته بودند این بیشتر شبیه به روضه است و برای مردم در شان مردم در حال انفجار ایران نیست که چنین با گریه و اشک سخن بگویند.
چیزی که شاید مد نظر من بود این بود که با هر تفکر و عقیده ای همه ایرانی هستیم و وجه اشتراک همه ما ایرانی بودن ماست و مهمتر از هر چیزی در وحله نخست آزادی ایران است.
اما نتیجه ای که گرفتم این بود که اتحاد در زیر پرچم ایران در حال حاضر غیر ممکن است زیرا هر کسی مدعی است که بهترین است.
می توانم بگویم متاسفم برای ایرانی که از اجدادمان به ارث بردیم زیرا هر کس می خواهد گوشه ای از آن را بکند!