Skip to main content

ائلیار خان، با سلام، زیاد

ائلیار خان، با سلام، زیاد
Anonymous

ائلیار خان، با سلام، زیاد احساساتی نباش. همین افرادی که بیش از یک ثلث قرن در قلب اروپا و آمریکا زندگی میکنند، نه تنها هیچ تاثیر مثبتی از دنیای پیشرفته غرب نگرفته اند، بلکه خیلی هایشان نیز به قهقرا رفته اند. کشوری به نام جهنم ایران، نه یک فیلسوف دارد، در یک جامعه شناس درست و حسابی دارد، نه یک روانشناس دارد، نه یک سیاستمدار درست و حسابی دارد، که به حقوق طبیعی انسان ارزش قابل باشد. زیرا اصلا نمیداند که حقوق طبیعی چیست. نه یک دانشمند درست و حسابی دارد، نه یک فرهنگ درست و حسابی دارد، و نه یک اخلاق درست و حسابی. این مثال را بدین جهت به محضرتان عرض میکنم ، زیرا همین جامعه پیشرفته غرب را فبلسوفان بزرگ اخلاق، جامعه شناسان بشر دوست، سیاست مداران با وجدان، هنرمندان انسان دوست، روانشناسان صادق، دانشمندان متعهد، مخترعین و کاشفان خبره و چیره دست، که در خدمت بشریت بوده اند، ... در راستای خدمت به

جامعه بشریت، آنرا بنیانگذاری کرده و بصورت امروزی ساخته، و پدید آورده اند. کشوری بنام ایران اصلا نمیداند که حقوق بشر، اخلاق و تمدن، و اختراعات و اکتشاف جامعه بشری چیست. چون پایه اجتماعی جامعه با دوز و کلک و حقه بازی بنا شده است، و تا زمانیکه چنین پایه اجتماعی غیر انسانی و غلط، دگرگون نشود، و تا زمانیکه ملیتها خودشان، حقوق اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و زبانی خود را بدست نگیرند، مشتی کاسه لیس، به اسم آریائی موهوم، جامعه را به یک برزخ دیگری، که وحشتناک تر از جهنم موجود است سوق خواهند داد. زن کشی،و کتک زدن زن، از عقده گشائی های ایرانیان باستان می باشد. فرهنگی که بغایت وحشی، خشن، بی تمدن و نشانه مرد سالاری و عقب مانده گی اجتماعی و فرهنگی است. در کشور های پیشرفته که به حقوق زن ارزش قائل هستند، زدن زن! نه تنها از نظر قانونی جرم است. بلکه از نظر اخلاقی، زشت، و بسیار نکوهیده میباشد! در واقع کار آدم پست است! و کسی که به انسان زن، زور بگوید، و به بهانه های مختلف زن را کتک بزند، و او را مورد حمله فیزیکی و تهدید های لفظی، و روحی و روانی قرار دهد، چنین افرادی، در واقع دیکتاتور های بی شخصیتی هستند، که از حقوق بشر و رعایت حقوق، و احترام نسبت بانسان زن، بوئی نبرده اند. از این جهت کسانیکه به حقوق بشر، و رعایت حقوق انسان زن ارزش قائلند، باید در مقابل چنین اعمال زشت، غیر انسانی، و دردناک اجتماعی ایستادگی بکنند، و بعنوان دفاع از حقوق پایمال شده انسان زن، در جهت افشاگری اعمال و رفتار های خشن و ناروا نسبت به زنان، از هیچ کوششی دریغ نکنند، در این خصوص مطبوعات پیشرفته برای افشای چنین حوادث دردناک و معرفی دیکتاتور های ضد زن، و ضدحقوق زنان، در جامعه مسئولیت بسزائی دارند. کشوری که شاعرش بگوید: " زنان را ستائی سگان را ستا! که یک سگ به از صد زن پارسا!" با توجه به چنین هذیان گوئی های شاعری مثل فردوسی، دیگر انسان چه انتظاری از جامعه عقب مانده، مذهب زده، و ارتجاعی، جغرافیای ایران دارد؟! در کشوری که از یکطرف با تیلیغات پوچ و خنده دار، با نژاد پرستی تمام، خود را نژاد برتر آرائی مینامد، و از طرف دیگر در قانون اساسی اش انسان زن، به اندازه نصف مرد حقوق اجتماعی و قضائی دارد، آیا میتوان از مردان چنین جامعه ای که در فرهنگ عقب افتاده، عصر بوق تربیت شده اند، انتظار دموکرات بودن داشت؟ آیا اصلا در یک چنین فرهنگی انسان زن، و حقوق زنان مفهوم دارد؟ فرق نمیکند که چنین موجوداتی در کدام نقطه کره خاکی زندگی بکنند، چون هر کسی با همان تربیت اجتماعی، و با همان طرز فرهنگ، و طرز رفتار قبلی خود زندگی میکند. و تغییر مکان تاثیر چندانی در روحیه و طرز زندگی و شخصیت، و همچنین رفتار خشن و دیکتاتور مآبانه چنین کسانی نخواهد داشت. حالا فرقی نمیکند، که چنین افرادی در اروپا، آمریکا، و یا در جهنم جغرافیای ایران زندگی بکنند، در واقع همه شان سر و ته یک کرباسند. در پایان باید به این جمله کوتاه تاکید داشت که میگوید:" فقط کسانی زن را کتک میزنند، که شخصیت ضعیفی دارند!"