همیشه از افکار، نوشتار و ادب و منشِ شما بهنام چنگائیِ گرامی می‌آموزم. بیش از همه این احساسِ مسئولیتی که نسبت به بیان ایده‌ها و اندیشه‌های مطرح‌شده دارید. موجب غرور و کمال خرسندی‌ست وقتی ما مخاطبان، صاحبان اندیشه و یا مقاله‌نویسی را پی‌گیر و پاسخگوی مقالاتِ خود و نظرات بیابیم و چقدر دلگرم‌کننده! بحث بر سرِ محک‌خوردنِ عیارِ نویسنده و یا اندیشمندی نیست، بعنوان نمونه در همین صفحه به راحتی می‌توان ارزشِ دیدگاه‌ها و به تبعِ آن مباحثاتِ شکل‌گرفته را به روشنی مشاهده نمود. به شخصه از پرسشِ خوانندگان و متعاقباً پاسخ‌های شما بیشتر بهره بردم تا آن نوشتارِ ارزشمندِ بالا. امیدوارم همۀ استاتیـدِ صاحب‌نظر و همینطور قلم‌به‌دست ابتدا از خود شروع کرده و تنها ناظر بر واکنش‌ها نباشند و این رسمِ نادرست و یک‌طرفه را کنار بگذراند یا بقولِ ما عوامِ پوپول؛ هان ای عالی‌مرتبت«پیاده شو با هم بریم!».. برقرار باشید.
همیشه از افکار، نوشتار و ادب
همیشه از افکار، نوشتار و ادب
Anonymous