Skip to main content

سلام Anonymous گرامی؛ راستش

سلام Anonymous گرامی؛ راستش
بهنام چنگائی

سلام Anonymous گرامی؛ راستش را بخواهید: خود شما هم به شکل بسیار واقعی، منطقی و کاملا دلنشینی استثمار جهانیِ آمپریالیست ها را در سطح جهان، در پانویس مختصر و مفیدتان خوب بیان کرده اید؛ دست مریزاد و بسیار متشکرم. اما دوست عزیز شما به نکته ی (!) علامت دستور زبان اشاره ای داشته اید که بد نیست پیرامون آن نکاتی را ساده و کوتاه با هم بیان و بررسی کنیم.

این (!) علامت، موارد اسنفاده ی بسیار گسترده ای دارد. که اگر اجازه بدهید، می خواهم روی آنها و چگونگی اشکال استفاده از این علامت در جمله های مختلف با هم قدری تمرکز کنیم! بله درست است؛ این علامت در پایان جمله های تعجبی می آید و البته همچنین، همین علامت در آخر جمله هائی که فرد و یا افراد مخاطب را دعوت به توجه، دقت و یا یکی از حالات فکری، روحی، عاطفی، اعجاز، تأکید، تحسین، وحشت، آرزو، توصیه و بسیاری موارد نفسانی دیگر هم دارد که در همه ی آن حالات این علامن مورد استفاده قرار می گیرد. مانند: ای مرد! استبداد، چه دردسر بزرگی شده است! ممکن است فردا برف ببارد! آن کودک بیمار بود! حالا یک جمله ی بلند تر! اگر رویداد های سوریه چنین پیش روند، ممکن است سوریه ویران شود! و از این قبیل و الا آخر... از پانویس مهرآمیزتان قدردانی می کنم. تندرست باشید