چی شد؟ رفقا کجا هستند؟ چرا

چی شد؟ رفقا کجا هستند؟ چرا جواب نمی دهند؟
بلافاصله بعد از انقلاب بخش قابل توجه ای از همین نیروهای چپ و ملی و مجاهد و غیره در لبه بام ایستاده و شعار "اعدام باید گردد" را فریاد می زدند. بعدا هم رفقای خودشان قربانی همان تیغ اعدامی که برایش هورا می کشیدند شدند. حالا با تندروی در جهت مخالف از آنسوی بام به زمین افتاده اند و دست از طرفداری از پل پت و استالین و مائو و غیره کشیده اند و زاهد ضد اعدام شده اند. باید به این مثال آخر آقای دوشوکی در مورد شکنجه در شرایط استثنایی با صراحت جواب بدهند و بگویند که حق و حقوق و سلامتی یک جنایت بمبگزار بسیار بالاتر از حق و حیات صد کودک بیگناه است. چرا می ترسند. دوشوکی که شجاعت کرد و حرف خودش را صراحتن گفت. آنها هم بیایند و جواب بدهند. اما امان از این همه افراط و تفریط زاهد مابانه و جاگلیم آب کشیدن فضیلت منشانه.