خانم دانشگری، با سلام و با تحسن شما، نسبت به بازبینی، بررسی وجدانی، خط مشی غلط "سازمان اکثریت" ما بعنوان گروهی از همین تشکیلات در سال 1360 سازمان اکثریت را، به دلیل ماهیت اپورتونیستی، و اتحاد با رژیم ولایت فقیه، ترک کردیم. در جلسات صحبت از اتحاد و مبارزه بود، در صورتیکه اگر سپاه اعلامیه و یا اطلاعیه ای در خصوص "روز جهانی کارگر"، و یا نشریه ای از همان سازمان را در نزد کسی پیدا میکرد، در همانجا اعدام صحرائی کرده، بر سرش تیر خلاص میزد. ما بعد از بررسی اوضاع مسلط آنروزگار، و جو خفقان که شدت اش روز به روز بیشتر میشد، به این نتیجه رسیدیم که تئوری خنده دار" اتحاد عمل و مبارزه" نسبت به ارتجاعی ترین و مستبد ترین رژیم جهان، تقریبا همه را به کشتار گاه اوین و سایر قتلگاهای مخوف رژیم سوق خواهد داد. و همان طور هم شد. ما در همان زمان در کارعملی، و تجربه تشکیلاتی، بر این نظر بودیم که
خانم دانشگری، با سلام و با
خانم دانشگری، با سلام و با
Anonymous
گردانندگان سازمان، توانائی تجزیه و تحلیل مسائل سیاسی جاری، یعنی "تاکتیک و مبارزه" را نداشتند، و تنها با افتخار به گذشته سیاسی سازمان، و پایه گذاران آن بسنده میکردند. و آخر سر کسانی رهبریت سازمان را بر عهده گرفتند، که اصلا الفبای سیاسی را نمیدانستند. و خود را در چهار چوب یکسری تئوری خشک و خالی که اصلا قابل انطباق در جامعه، عقب مانده و فئودالی ایران نبود، محصور کرده بودند. و چنین بود که با ایجاد جو پلیسی و خفقان در سازمان، و تحمیل خط مشی آمرانه و غلط خود بر آن، هزاران انسان بیگناه را ، به پای جلادان رژیم اسلامی قربانی کردند، و تمام حیثیت تاریخی سازمان را بر باد دادند. و آخر سر نشستند در اروپا گفتند ما نبودیم.