عدم حمایت از این یا آن جنبش

در آخر بی کلاه و دست خالی مانده اند. بسیاری از سیاسیون ایرانگرا ذهنیت 40 - 50 سال گذشته را در رابطه با مبارزات مردم در ایران دارند. آنها وضعیت کنونی را درک نمی کنند. مبارزات ملی اکنون شدت یافته و نمیتوان از مبارزه یکدست، سراسری و واحد صحبت کرد. امروز مبارزات ملی حرف اول را در ایران میزنند. احزاب ملی گرا در آذربایجان و کردستان و عربستان و بلوچستان قدرتمند شده اند ولی احزاب سراسری و ایرانگرا تضعیف و به حاشیه رانده شده اند.احزاب سراسری با دشمن نامیدن احزاب ملی گرا، فدرالیست و استقلال طلب، حمایت شان را از ملل تحت ستم دریغ کرده اند و قبر خود را با این سیاستها کنده اند و فعالیت شان مثل آب در هاون کوبیدن شده است. آنها اگر امتیازی به ترکها و کردها ندهند هیچ امتیاز و حمایتی نخواهند گرفت. ملتهای تحت ستم دیگر مثل گذشته فریب نمی خورند . جنبش سبز حاضر نشد از مطالبات ترکها و کردها و غیره حمایت کند در نتیجه از حمایت ترکها و کردها محروم ماند و بلاخره شکست خورد. چه بهتر که شکست خورد و این بلا به سر جنبش سیاه مجاهد خلق آمد و به سر جنبش سرخ چپ ایران هم آمده و خواهد آمد. تاکید میکنم که آزادی ملت فارس به آزادی ترکها و کردها و عربها و بلوچها گره خورده است. فارسها و فارس زده ها با ید این را بفهمند و در هر شرایطی از مطالبات ملی تورکها و کردها و عربها حمایت کنند تا حمایت شوند. عشق باید دو طرفه باشد . ملل تحت ستم دیگر آلت دست احزاب سراسری فارس نخواهند بود. احزاب فارس و سراسری در موضع ضعف شدیدی قرار دارند. ملت ستمگر فارس و احزاب آنها اگر آزادی، دمکراسی، برابری و رفاه میخواهند باید در مقابل مطالبات ملی و استقلال طلبانه ملل تحت ستم در ایران تسلیم شده و زانو بزنند و ز آنها حمایت بکنند. در این صورت شاید اوضاع تغییر کند و زمینه اتحاد و همکاری همه ملل و مردمان ساکن در ایران ایجاد شود. با تشکر