مبارزه ی سیاسی نه با «عشق»

مبارزه ی سیاسی نه با «عشق» قابل مقایسه است و نه با چیز دیگر. آن «قوانین خاص خود» را دارد.1- در مبارزه کسی به کسی امتیاز نمی دهد. اصلاً کسی کسی نیرو حساب نمیکند. مگر اینکه کسی با شرکت در مبارزه نشان دهد که توان حل مسله ای را دارد. و آنرا حل کند. 2-در مبارزه کسی به کسی حق تقدیم نمیکند این فقط خود ما هستیم که میتوانیم بر اساس « استراتژی و تاکتیک» خود آنرا تأمین کنیم.3-« استراتژی انزوا» یعنی شکست. آلترناتیو آن « استراتژی شرکت با صف و اهداف مستقل» است.که « هم عام است و هم خاص». یعنی هم جنبه ی عمومی دارد وهم جنبه خصوصی». 3- وقتی کاری عمومی - که در عین حال در پیوند با کار خصوصی ست انجام دادیم- میتوانیم به عنوان « شریک مبارزه» حق و خواسته ی خود را به دیگری به قبولانیم. « سیاست به من مربوط نیست» ، یعنی « من نیرویی نیستم و به حساب» نمیآیم. طرف های دیگر کارشان را پیش میبرند ، به وقتش هم سرکوب میشویم.