خانم دانشگری عزیز، با عرض

خانم دانشگری عزیز، با عرض سلام خدمتتون.

چرا باید اینقدر آنهم در خارج از کشور با خودتون کلنجار فکری بروید و خودتون رو اذیت کنید. مثلا یک لحظه تصور بفرمایید سیاست سازمان از ابتدا آن می بود که الان مورد نظر فعلی شماست، چیزی فرق می کرد؟ آیا تصور می نمایید وزن فکری و سیاسی سازمان و یا در کل نیروهای چپ در شهرستان ها، روستا ها و قومیت های ایران آن اندازه می بود که آن گونه که شما می فرمایید - در تحکیم پایه‌های نظامی واپسگرا - سهمی داشته باشند! من که این طور تصور نمی کنم. پس لطفا اینقدر ناراحت نباشید و صحبت ار عرق شرم بر پیشانی نفرمایید.
ارادتمند شما