آقای رازی گرامی؛
- بدرستی تاکید داشتید که دو مبحث نظری و سیاسی را نباید مخدوش کرد. موضوع چه باید کرد میبایستی راه حل برآمده از تاریخ سپری شده باشد. پاسخ به شرایط کنونی و چشم انداز فردا را مورد ملاحظه قرار دهد.
- مسئله اقوام با یک فرمول ساده حل نمیشود.چون هر کدام پیشینه و تاریخی دارند. راه حلی که برای خوزستانی که حدود یک سوم آن را ایرانیان عرب تبار تشکیل می دهند با راه حل سایر نقاط کشور یکسان نیست.
- در برخورد به مسئله اقوام، نخست باید برادریمان ثابت شود؛ موجودیت ایران، ملت ایران و زبان مشترک مورد توافق قرار گیرد و سپس در زیر این سقف، برای زندگی شایسته شهروندان کشور و تحقق خواسته هایشان؛ تلاشی مشترک، سراسری و ملی را سازمان داد!
- رفع تبعیض در جامعه ایران با سرنوشت روند دمکراتیزاسیون کشور و آگاهی سیاسی اجتماعی مردم گره خورده است. برای حل مسائل زبانی - قومی نمی توان نسخه واحد پیچید.
- ممنون از اظهارنظرتان