واقعیت این است که شاه ایران نبایدرا ترک میکرد و خمینی به هیچ قیمتی نباید به ایران وارد میشد.قشر اخوند نشان داد که اساسن بی وطن است و دین اسلام هویت مرد مسلمان و زن مسلمان را تشکیل میدهد ونه ایران و تمدن و فرهنگ.
مردم ایران متاسفانه قربانی سیاست خارجی دولت امریکا در ایران شدند.خمینی بدون انکه بداند ابزار سیاست خارجی دولت امریکا شد. اهرم خمینی این بار در خدمت سازمان سیاه از ساده لوحی ملیونها ایرانی و بی دانشی سازمانهای سیاسی توانست با سفر یک امریگائی به ایران راه را برای ورود ارتجاع سیاه و خروج شاه از ایران را فراهم کند
نکته مشتر ک ارتجاع سیاه و دولت امریکا و مخالفان دولت شاه نبود علاقه به ایران و مردمان این سرزمین است به دیگر سخن تسخیر قدرت برای منافع غربیها و یا اسلامیان حرف اخر را زد ونه شور شوق میهن دوستی و ازادی خواهی .
بدون شک کینه خصوصی و دشمنی جنایتکاری مانند خمینی باشخص شاه و عدم درایت و کاردانی سیاسی نظام سابق و شعار های تند و غیر منطقی چپها مانند مرگ بر شاه بی تاثیر در این فاجعه ملی نیست .
خطای مهلک و خطرناکتر چپ ایران دفاع بدون قید شرط نظام اخوندی بود. دفاع از دادگاهای انقلاب و پاپیچ در ست کردن برای مخالفان حمله به دولت بازرگان و سقوط ان دولت و دولت بنی صدر و سرویس دان به ارتجاع سیاه همه اینها باعث شد ارتجاع اسلامی بر قدرت سیاسی استوار شود.
ایا چپها به اسلام و خمینی باور داشتند ؟
نه و هرگز و هر گز. چپها به دین و اخوند هر گز باور نداشتند ولی فکر میکردند اخوند با شعار های ضد غربی در خدمت اهداف انها قدم بر میدارد.
ایا چپها به ازادی و دمکراسی و ایران دوستی باور دارند؟
نه چپها هر گز به ازادی و دمکراسی وتمامیت ارضی ایران باور ندارند و نخواهند داشت .انها دمکراسی را بوژوائی میدانند و هدف انها در ایران با کمک اخوند و خذف بعدی اخوند ایجاد کشور کومونیستی همانند شوروی بود و نه کشور ی مانند المان و یا فرانسه .
برخلاف گفته خانم بقراط بسیار کسان گفتند و نوشتند که از اخوند دفاع نکنید ولی حزب توده حزب طراز نوین طبقه کار گر مخالفان را عامل امپریالیسم و ارتجاع جهانی به جامعه ایرانی معرفی کردند.