داشمند محترم جناب اهبر،

داشمند محترم جناب اهبر، اعرالله مقامه الشریف. ادامه مکاتبه این کمترین با حضرتش موکول می شود به وقتی که جناب اشرفتان خبط قدیم خود را به طاق نسیان نکوبید و بفرمائید که در ازمنه ماضی کمترین را با تبریزی نامی عوضی گرفته بودید و موجبات ریشخند و تمسخر ذات اقدس همایونی را فراهم آورده بودید! الغرض باید محضور با استهضار عوان باشید که هدف من از تقریر "قامنت" در این جریده فقط تمسخر جماعت عشیره پرست است و تصدیق بفرمائید کسی که با اسافل برهنه وسط حرف می دود و ادعا می کند پادشاه یک مملکت به پادشاه مملکتی دیگر نامه نوشته و از او اذن استفاده از اسم مملکت خودش را استدعا کرده، به طریق اولی به اجامری دهان لقی نظیر این مخلص جواز غیر قابل لغو می دهد که به ریشش بخندیم و از سر تا به ساق پایش را به مسخره بگیریم. حالا اگر حضرت نوابتان هم می خواهید از این خوان گسترده ما لقمه ای نصیب ببرید، قدمتان روی چشم.