آقای ایرج، شما با این

شکل زندگی اجتماعی گذشته را در باره زنان در جامعه پیاده کنیم!! یا حقوقی که برای کودکان نوشته شده در گذشته اساسا در تناقض با این حقوق بوده است. یعنی امروز بایستی حقوق کودکان را حذف کنیم و برای رفتار با کودکان به تاریخ رجوع کنیم و بر اساس آن عمل نماییم!! دولت ملتها شکل گرفته در سده های اخیر، حقوق زبانی مردم ساکن در کشورها را به هیچ می انگاشتند. اما امروز با نوشته شدن "اعلامیه جهانی حقوق زبانی" دولتها موظف به رعایت آن هستند. اما اگر با متد شما عمل کنیم بایستی برگردیم ببینیم در گذشته چنین بوده است، یعنی نابودی زبان و فرهنگها!! اگر این متد را به هر بخشی از جامعه تعمیم بدهیم فاجعه بار خواهد بود. برای نمونه مگر مدارس از چه زمانی تاسیس شده اند. در گذشته که مدرسه ایی درکار نبود... اما با متد شما بایستی مدارس را نیز برچینیم و بر حقانیت گذشته تاکید کنیم!!!

بنابراین، گذشته و تاریخ هیچ حقی به کسی نمیدهد، امروز حق را بایستی از قوانین جهانشمولی مثلا منشور جهانی حقوق بشر و کنوانسیونهای الحاقی آن، منشور ملل متحد، اعلامیه جهانی حقوق زبانی و ... دارد و نه تاریخی مملو از عقب ماندگی و انحطاط.

مینویسید: " چرا در قانون اساسی مشروطه اسمی از زبان رسمی ایران نیامده؟ پاسخ واضح است چون موقعیت زبان فارسی به عنوان زبان مشترک فراگیر و رسمی ، بدیهی بوده است." (پایان نقل قول).

اگر زبان رسمی در دوره مشروطه آنقدر فراگیر و بدیهی بوده است که اسمی از زبان فارسی نیامده است. پس میتوان نتیجه گرفت که در دوره جمهوری اسلامی زبان فارسی دیگر آنقدر هم رسمی و فراگیر نبوده است که دولت جدید مجبور شده اسم زبان فارسی را به مثابه زبان رسمی در قانون اساسی کشور وارد کند!! این استدلال فکر میکنید تا چه حدی درست است؟؟؟

به نظرم، معیار برپایی یک دولت عقلانیت، عدالت و تعادل و حقوق شناخته شده بین المللی است. اگر چنین است، بایستی از آنچه در تاریخ گذشته دست شست و براساس قوانین مدرن و جهانشمول کشور مدرنی ساخت و همه شهروندان و ملیتهای آن را بسوی سعاد ت کشاند.