آقاي تبريزي با احترام فراوان

ملل ديگر دنيا فكر كنم و خودم در اسارت دشمن به رهائي ملل ديگر دل خوش كنم.و دشمن خود را كه ملت مرا به نابودي محكوم نموده ،دوست شمرده و به مظلوم نه بلكه در حفظ حاكميت و اقتدار ظالم باشم.من اول بايد در فكر رهائي و دست يابي خود و ملت خود به حقوق ملي و انساني خود باشم و حق تعين سرنوشت و مقدرات خود را خودم داشته باشم بعد به فكر رهائي ديگر ملل دنيا باشم.اگر غير از اين باشد من مزدور بي مزد و يا با مزد ديگران بوده و هستم.و از كيسه ديگران تغذيه مي نمايم.اول چراغ خانه خود را بايد روشن نمود بعد به روشني خانه ديگران بايد فكر كرد در حاليكه خانه خود در تاريكي و ظلمت و بچه هايت در تاريكي و ظلمت استبداد روزگار مي گذرانند نمي شود فكر راحتي و رفاه ديگران بود.اول بايد خود و ملت خود را از زنجير هاي استبداد حاكم بايد رهانيد تا با دست و بال باز به رهائي ديگران پرداخت در حاليكه تو در زنجير اسارت و استبداد دشمن خود اسيري نمي تواني ديگران را نجات دهي ،اداعا غير از اين فريبكاري و يالتاقليق به دشمن حاكم خواهد بود.