جناب مستطاب اهبر میرزا، با

جناب مستطاب اهبر میرزا، با عرض تهیات. اولا خدمت آن وجود ذیجود عارضم، کسی که باب این قسم مکاتبه را با این حقیر کمترین مفتوح نمود، شخص شخیص جناب نواب شما بود و حقیر من باب مطایبه جوابیه را در همان سیاق تقدیم حضور مبارکتان کردم. به نظر می رسد حالا که کفگیر مزه پرانی حضرتتان به ته دیگ خورده و ملتفت شده اید که در این میدان حریف این رازی یک لاقبا نمی شوید، دبه درآورده و از دست این کمترین به ملک الحیات عارض شده اید. دوم آنکه سیاق مراسلات اینچنینی این است که خاطب مخاطب را یا "تو" خطاب می کند، یا "شما"، اخلاط این ضمایر اگر نشان از بی ادبی نباشد، قدر مسلم علامت ابتلائات دِماغی است! سوم هم اینکه این کمترین بارها معترف شده و بوده ام که هدف از قامنت نویسی جز ریشخند و تمسخر عشیره پرستان نیست. این هم ربطی به آن "ملل غیر فارس" مدعای شما ندارد، مگر آنکه شما ادعا کنید به تنهایی "ملل غیر فارس" هستید و تمسخر