موضوع سوم مسئله فدرالیسم قومی

دولت مدرن بایستی بر مبنای حقوق دمکراتيک شهروندی شکل بگيرد و نه قوميت و نژاد. به اجرا گذاشتن طرح انجمنهای ايالتی و ولايتی برای تقسيم کردن قدرت مرکزی بین همه ايالتهای مختلف ايران در دوران انقلاب مشروطه، نشان داد که ملت ايران از جامعه عشيرتی گذر کرده است. در ضمن مگرهرکدام از23 کانتون سوئیس به یک قومیت،زبان یا مذهب خاصی تعلق دارد؟ و یا بیش از 50 ایالت آمریکا به 50 قوم و نژاد و مذهب خاص متعلق اند؟ در هیچ کدام از کشورهای دمکراتیک چه فدرال مثل استراليای و آلمان و غیر فدرال مثل فرانسه وانگلیس، سوئد نه حاكميت ملی و نه سياستهای فرهنگی و آموزشی براساس تفاوتهای اتنيكی، فرهنگی، نژادی، زبانی و مذهبی معين تعريف و بنا نشده است.و درمقابل مجلس شورای عراق،نمونه عینی نوع نگاه قومی-نژادی به مبحث فدرالیسم است، که قبیله گرایی، بدویت وعقب ماندگی مردم آن خطه را به گونه ای مشمئزکننده نشان می دهد. مجلس عراق نه پارلمان که شورای سران قبایل است.رپیس جمهور را از کردها،نخست وزیر را از شیعیان و رپیس مجلس را از سنی ها انتساب کردند تا به واقع به صورت یک ملت شناسایی نشوند تا که مجلس شورای ملی داشته باشند . فدرالیسم هم شبیه هر پدیده انسانی و اجتماعی نیازمند بستر ، باید دید آن جامعه زمینه و پیش نیازهایی در سطح اجرائی و در سطح تئوری دارد یا نه که بدون توجه به آنها سیستم سیاسی فدرالی شکل نمی گیرد و در ضمن طرف های ذینفع از مردم گرفته تا همه جریان های سیاسی اثرگذار، باید تعریف مشخص و مورد توافق از فدرالیسم داشته باشند ، البته نظام فدرالیسم ، بهترین راه حل برای مسائل اجتماعی و مدیریتی نیست ، یعنی که تمام سیستم های دموکراتیک ساختار فدرالی ندارند ، نمونه فرانسه و انگلیس، و تمام سیستم های فدرال هم دموکراتیک نیستند نمونه بارز آن جمهوری های شوروی سابق است ، بنابراین هر چند که دموکراسی پیش نیاز فدرالیسم است اما این نمونه ها نشان میدهد که بین دموکراسی و فدرالیسم رابطه معناداری وجود ندارد ..............
ادامه دارد در کامنت بعدی