اگر بگفته محافل پان فارسیسم و

را تکلم کردند.و چون در آن زمان سلسله پادشان ترک در جغرافیای ایران فرمانروائی میکردند، بعد از غلبه بر محمود افغان و پس گرفتن خراسان و اصفهان، برای حمایت از این جماعت درمانده، واسیر در دست محمود افغان، به اینان ترحم کردند، تا در زیر شمشبر پادشاهان ترک در امان بمانند، و چون همیشه در تاریخ بدون پادشاهان ترک قادر به ادامه حیات نبودند، شعرای ایشان نیز اغلب شعر های خود را در وصف دلاوریهای پادشاهان ترک سروده اند. و زیر دست بودن در دربار پادشان ترک، متاسفانه اینان را عقده ای بارآورده ، از این جهت نسبت به ترکان کینه ازلی در دل دارند، که همین باعث ، قهقرا،عقب افتادگی و انزوایشان شده است. البته بخشی از این جماعت در دیگر نقاط ایران در مناطق دور افتاده و حاشیه ای، هنوز هم، با عبا و قبا و عمامه و با لباسهای گله گشاد در اماکن و خیابانها ظاهر میشوند، که این یاد آور همان طرز پوشش هندیهای "پنجور" را که به جغرافیای ایران ازدامنه کوههای " پامیر" مهاجرت کرده اند را مشخص میسازد. آقایان فکر نکنند، که از آسمان به زمین افتاده اند، بلکه به شهادت تاریخ از بیابانهای سوزان هندوستان به کویرهای کرمان و یزد و اصفهان و امثالهم مهاجرت کرده و در سایه کرامت و جوانمردی پادشان ترک در آنجا پناه گرفته اند. اگر پادشاهان ترک زبانشان را قدغن میکردند، امروز دیگر نه اثری از زبان فارسی میبود و نه نامی از قبیله مهاجری بنام فارس.