تاریخ نویسان آریاگرا که دست

تاریخ نویسان آریاگرا که دست به نوشتن تاریخ برده اند، تاریخ نویس نبودند. اینان مشکل "علمی" نداشتند که بخواهند با رعایت قواعد دانش در پی رازگشایی برآیند. بل مشکل "سیاسی" داشتند. که آماج همه ی تلاششان آن بود که « سلطه و بزرگی و برتری تمدن و فرهنگ» خود را به رخ دیگر مردمان ساکن ایران کشیده جاودانه کنند.اکنون هم رهروانشان در همه جا با دست یازیدن به مسایل تاریخی و علمی جز این "هدفی" ندارند. پروپاگاندای آنها با پیشروی مبارزه ی حق طلبانه و ضد تبعیض ستمدیدگان بیش از پیش شدت مییابد. نظر سیاسی همه اینان بر اساس " تز" احمد کسروی که تحت تأثیر " نازیسم" هیتلری دوران خود بود و قصد نابودی همه زبانها- غیر از "زبان پاک" پارسی را داشت، قرار دارد. این بخش از قلمزنان - از استاد تا شاگرد- همه در پی « سلطه» به دیگران اند.