بدون مقدمبه به برخی اظهار

. از چریک ها تنها 12 نفر باقی مانده بودند ؛ که از ترس حمله زنجیره ای ساواک ؛ شب ها زیر پل و بیانها می خوابیدند . این 12 نفراما، پشت جبهه نسبتا قوی داشتند که می توانستند در مراکز دانشجویی و روشنفکری جامعه امکاناتی را برای ادامه حیات سازمان چریکی خود فراهم نمایند. در مراکز روشنفکری _ دانشجویی هم سئولات و شک و شبهه در مورد ادامه مبارزه رادیکال و چریکی به وجود آمد ه بود . در زندان و بیرون آن اشخاص شرشناس چندان علاقه و تمایلی به ادامه راه چریک ها وجود نداشت. سازمان مجاهدین خلق از دورن منحل شده بود .این سازمان مارکسیست _ اسلامی هم توسط رهبری کمونیست شده مجاهیدن خلق در سال 54 دچار بحران داخلی شدواز تاثیر بر فضای سیاسی حذف شد. .رهبری مجاهدین خلق که مارکسیست شده بودند، به جان بقیه کادر هایی که همچنان اسلامی باقی مانده بودند؛ افتادند / دوسال مانده به انقلاب مجاهدین خلق (سازمان پیکار)هم عملا از صحنه سیاسی آن روز تقریبا حذف شده بودند و بجای شرکت در تظاهرات و فعالیت سیاسی عمومی؛ ترک تحصل کرده به داخل کار خانه ها رفتند و خود را با مسایل صنفی کارگران سرگرم ساختند. حزب توده چنان در بین روشنفکران منفور بود که ترجیح می داد که زیر نام بخش چریک ها ی فدایی منشعب شده فعالیت نماید. ملی _ مذهی ها ، نهضت ازادی و جبهه ملی تقریبا عددی نبودند کل جمع ان را می شد سوار چند اتوبوس کرد. هر دو جزب درباری _ فرمایشی هم منحل و حزب رستاخیررا تشکیل داده بودند . حقوق بشر کارتر در چنین شرایطی که از یکسو به دلیل نبود احزاب قدرتمند کمونیست ، ملی ..و از طرف دیگر به دلیل توسعه اقتصادی ایران ؛ فضای باز سیاسی را اکلید زد. دمکرانهای امریکا با توسعه سیاسی داشتند که حلقه محاصره اتحاد شوروی را محککرده و ثبات سیاسی ایران را تضمین نمایند... در نبود احزاب سیاسی ؛خمینی توانست ؛ 200هراز مسجد را عملا در اختیاربگیرد ؛خمینی بتدریج طرح شد و با کاست نوار و با طرح شعار هایی عوام فریبانه در دل میلیونی مردم جای گرفت . 2 ماه مانده به بهمن 57 خمینی از چنان اقتداری برخورداربود که کسی را جرئت انتقاد علنی به وی را نداشت . در چنین شرایطی سکولار ها و کمونیستها ، بخش مدرن جامعه احساس خطر می کردند . چنین بود که اولین بار سازمان کمونیستی بنام چریک های فدایی با انتشار نامه سرگشاده ای بطور بیسیار محترمانه ای آیت الله را مورد نقد قرار داد و خطرات احتمالی را برشمرد. بنابراین برخلاف نظر امید دانا این کمونیستها نبودند که شو.رش و یا انقلاب را رهبری می کردند .بطور مشخص خمینی بود که ان را رهبری می کرد که در عرض10 سال (57 تا 67)کلیه احزاب کمونیست ، سکولار، ملی ؛ مذهبی و گروههای اسلامی هودار خمینی اما منتقد یک به یک بیرحمانه نابودد .بزرگترین کشته را هم مجاهیدن خلق ، کمونیستها و چریک ها دادند ؛ بنابراین مشخص نیست که چرا امید دانا ؛ آگاهانه خمینی و هواداران را رها کرده و دائما کمونیستها را مورد حمله قرار می دهد .شایان ذکر است که دهها هزار کمونیست دیروز؛ اکنون خود را نه تنها کمونیست نمی دانند بلکه بخش عمده آنان بسوی سازمانهای ناسیونالیست ایرانی با گرایش اسلام ستیانهز ؛ هویت طلب ومشخصا طرفدار نظام مشروطه پادشاهی شدند.از آن جمعیت دهها هزار نفری جز چند صد ویا چند هراز کمونیست پیرو فرتوت باقی نمانده است .سوسالیسم عملا موجود قبل از تولد جناب امید دانا دود شد و به هوا رفت. اینجانب بطور مشخص از سال 1990 بعبارت دیکر از 24 سال پیش بدین سودیگر از مرام کمونیستی دست کشیده و هیج سمپاتی به آن را ندارم . اما کمونیستها ی زمان انقلاب ؛عموما زندگی شرافتمندانه ای در عرصه خانواده داشتند . «زنان اشتراکی» نه تنها دروغ بلکه چرندیات آخوندیست که امید دانا هم متاسفانه آن را در این ویدئو کلیب تکرارکرد .