چرا در ايران که نزديک به هزار

به ويژه که درنظر بياوريم که تمدّن بيزانس (امپراتوری روم شرقی) در برابر آنان تاب مقاومت نياورد و در زماني کوتاه زبان و هويّتي ترکي يافت، سرزمين آناطولي( آناتولیکا ) نام "ترکيه" به خودش گرفت اسمی که تا امروز برآن مانده است. اين پرسش را مي شود درمورد حکومت اعراب در ايران نيز مطرح کرد. در اين دوران که عرب با سياست برتري نژادي ایرانی را از سخن گفتن به زبان مادري اش ممنوع کرد و ملتي را به مسلخ غارت و خون و بردگي كشاندند شاعران و اديبان و متفكران ايرانی آن روزگار بنا به گواهي اسناد تاريخي با اتكا به گذشته خود قد راست كرد و با سلاح فرهنگ مبارزه اي بسيار دشوار را عليه اشغالگران درحيطه فرهنگ و ادب و تفكر شروع کردند. اين پرسش را چگونه پاسخ میدهید که چرا ايرانيان، همانند مردم عراق و سوريه ومصر که هر سه از تمدّني کهن و پيشرفته نيز بهره داشتند، زبان عربي را جانشين زبان خود نساختند و هويّت تازي را برنگزيدند؟