بببب
آ. ائلیار
آنچه ترسیم کرده ام عینیت جامعه ماست. این نیروهای سیاسی هر کدام خواسته ها و برنامه دارند و در جریان عمل با تأثیر روی یکدیگر به فصل های مشترکی که در زیر میاید خواهند رسید یا به احتمال زیاد خواهند رسید. از اینرو حرکت جامعه رو به جلو و نظم دموکراتیک خواهد بود: منشورحداقلی:
1-رفع استبداد در حال و آینده با انحلال حاکمیت دیکتاتوری موجود
2-رفع تبعیض و نقض حقوق بشر از همه. به ویژه زنان و ملیتها یعنی برابری در همه عرصه ها.
4-جمهوری
5-جدایی دین از دولت
6-انتخابات آزاد منطبق با معیارهای جهانی
7- عدم تمرکز قدرت یا اجرای قدرت غیر متمرکز
8- عدالت اجتماعی برای همه به ویژه کارگران و همه زحمتکشان یدی و فکری
9- قانون اساسی جدید برپایه قوانین حقوق بشری با حفظ حقوق سوسیالیستها در«عدم پذیرش مالکیت خصوصی»
10- حمایت مادی و معنوی از جوانان تا پایان تحصیلات دانشگاهی
و مانند اینها
*
منشور:این منشور یا نظیر آن میتواند قبل از سرنگونی فصل مشترک نیروها باشد . برای اینکه دچار ویرانی نشویم لازم است نیروها به فصول مشترکی برسند یا تحت اجبار شرایط به احتمال بسیار زیاد خواهند رسید مانند اینها:
1- رفع حاکمیت استبدادی ایران
2- انتخابات آزاد
3- قانون اساسی جدید برپایه قوانین حقوق بشری با حفظ حقوق سوسیالیستها در«عدم پذیرش مالکیت خصوصی»
4- جدایی دین از دولت
5- تقسیم قدرت متمرکز به مردمان گوناگون مناطق کشور
6- رفع تبعیض از همه و درهمه زمینه ها به ویژه زنان ، ملیتها، مذاهب و غیره
7-عدالت اجتماعی برای همه به ویژه کارگران و دیگر زحمتکشان یدی و فکری
8- دفاع از همه فعالان داخل و خارج بدون تبعیض
9- محترم شمردن حق تعیین سرنوشت برای مردمان گوناگون
10- لغو مجازات اعدام
11- آزادی در همه عرصه ها برای همه ، برپایه قوانین حقوق بشری با رفع کمبودهای احتمالی در آنها
12- دموکراسی
13- آشتی عمومی
14- پذیرش همکاری با همه نیروهای خواهان تغییر، بدون استثنا
15- نه ! به جنگ، نه! به حکومت موجود
16- حفظ حقوق قانونی مخالفان نظام نوین
17- حفظ استقلال و عدم وابستگی به نیروهای خارجی
18- حمایت مادی و معنوی از جوانان تا اتمام تحصیلات دانشگاهی و تخصصی
19- برداشتن موانع مرزی بین مردمان تقسیم شده در کشورهای همسایه از طریق ایجاد اتحادیه های منطقه ای و پیمانهای همکاری و دوستی.
20- صلح و دوستی و برادری بین مردمان مختلف کشور و با همسایگان
21- نظام جمهوری با حفظ حقوق سلطنت طلبان و دیگران.
22- اتحاد داوطلبانه برای حفظ چهارچوبه مرزی کشور
و غیره ************
اینها و مانند اینها میتواند پایه همکاریها قرار بگیرد ولی تحقق آنها و چگونگی تحققشان کار مردمان مختلف درداخل است و نه کار آلترناتیوِ از بالا ساخته شده و یا کار غولهای جهانی آلترناتیوساز.
نیروهایی که در جریان تغییر، قدرت پیدا میکنند چه ضمانتی دارند که این اصول و مانند آنها را اجراکنند؟ ***
برای هشدار به نسلهای تازه نقل قولی از آقای کیانوش توکلی از مدیران سایت ایران گلوبال میاورم و تأکید میکنم که نباید وضعیت کله بتنی ها را از نظر دور داشت:«در اکثر سمینار های سیاسی ؛ خبری از حضور مسئولین گروههای اینترنتی ،صاحبان سایت های پر تیراژ، فعالان شبکه های اجتماعی و اشخاص پر نفوذ سایبری نیست . بهار عربی در تونس و مصر و... از فیس بوکی ها ، وبلاگ نویس ها و شخصیت ها و کمونهای اینترنتی آغاز شد و سپس احزاب و شخصیتهای سنتی سر برآوردند ،بعبارتی این « موتور کو چک سایبری» بود که انقلاب را اغاز کرد و در آن زمان خبری از شخصیت های سیاسی اخوان المسلیمن و دیگر گروههای مذهبی _ سیاسی نبود ...متاسفانه احزاب قدیمی از فرصتی که فضای سایبر ایجاد کرد ؛ سوء استفاده کردند و قدرت را در این کشورها قبضه نمودند .... در مورد ایران هم این خطر وجود دارد که باز هم برنده نهایی احزاب ، شخصیتهای سیاسی کلاسیک باشند ».**********
چرا چنین شد؟ و چه میتوان کرد؟: کدام راه به سوی پیشرفت و نظم دموکراتیک است؟ چرایش اینه که آنها از قبل "متشکل" بودند. پس میتوان گفت:غیر علنی و در صورت امکان نیمه علنی و سابیری متشکل شوید. کارگران و زحمتکشان یدی و فکری آگاه، زنان و جوانان و دانشجویان ، فعالان آگاه رفع تبعیض از مردمان گوناگو ن، با ایجاد پیوند و همبستگی متقابل و در عین حال مستقل، با برنامه و خواسته های مشخص، در حمایت از یکدیگر، برای فردا ، برای اینکه مورد سوء استفاده قرار نگیرید، از قبل با رعایت همه اصول مبارزه مخفی ، متشکل شوید. ضرورت دارد احزاب و سازمانهای کلاسیک به دنبال شما حرکت کنند، و نه برعکس. ضرورتی را که زندگی نو و دموکراتیک به عهده ی شما گذاشته بسیار جدی بگیرید. در غیر اینصورت مورد سوء استفاده قرار خواهید گرفت.
1- رفع حاکمیت استبدادی ایران
2- انتخابات آزاد
3- قانون اساسی جدید برپایه قوانین حقوق بشری با حفظ حقوق سوسیالیستها در«عدم پذیرش مالکیت خصوصی»
4- جدایی دین از دولت
5- تقسیم قدرت متمرکز به مردمان گوناگون مناطق کشور
6- رفع تبعیض از همه و درهمه زمینه ها به ویژه زنان ، ملیتها، مذاهب و غیره
7-عدالت اجتماعی برای همه به ویژه کارگران و دیگر زحمتکشان یدی و فکری
8- دفاع از همه فعالان داخل و خارج بدون تبعیض
9- محترم شمردن حق تعیین سرنوشت برای مردمان گوناگون
10- لغو مجازات اعدام
11- آزادی در همه عرصه ها برای همه ، برپایه قوانین حقوق بشری با رفع کمبودهای احتمالی در آنها
12- دموکراسی
13- آشتی عمومی
14- پذیرش همکاری با همه نیروهای خواهان تغییر، بدون استثنا
15- نه ! به جنگ، نه! به حکومت موجود
16- حفظ حقوق قانونی مخالفان نظام نوین
17- حفظ استقلال و عدم وابستگی به نیروهای خارجی
18- حمایت مادی و معنوی از جوانان تا اتمام تحصیلات دانشگاهی و تخصصی
19- برداشتن موانع مرزی بین مردمان تقسیم شده در کشورهای همسایه از طریق ایجاد اتحادیه های منطقه ای و پیمانهای همکاری و دوستی.
20- صلح و دوستی و برادری بین مردمان مختلف کشور و با همسایگان
21- نظام جمهوری با حفظ حقوق سلطنت طلبان و دیگران.
22- اتحاد داوطلبانه برای حفظ چهارچوبه مرزی کشور
و غیره ************
اینها و مانند اینها میتواند پایه همکاریها قرار بگیرد ولی تحقق آنها و چگونگی تحققشان کار مردمان مختلف درداخل است و نه کار آلترناتیوِ از بالا ساخته شده و یا کار غولهای جهانی آلترناتیوساز.
نیروهایی که در جریان تغییر، قدرت پیدا میکنند چه ضمانتی دارند که این اصول و مانند آنها را اجراکنند؟ ***
برای هشدار به نسلهای تازه نقل قولی از آقای کیانوش توکلی از مدیران سایت ایران گلوبال میاورم و تأکید میکنم که نباید وضعیت کله بتنی ها را از نظر دور داشت:«در اکثر سمینار های سیاسی ؛ خبری از حضور مسئولین گروههای اینترنتی ،صاحبان سایت های پر تیراژ، فعالان شبکه های اجتماعی و اشخاص پر نفوذ سایبری نیست . بهار عربی در تونس و مصر و... از فیس بوکی ها ، وبلاگ نویس ها و شخصیت ها و کمونهای اینترنتی آغاز شد و سپس احزاب و شخصیتهای سنتی سر برآوردند ،بعبارتی این « موتور کو چک سایبری» بود که انقلاب را اغاز کرد و در آن زمان خبری از شخصیت های سیاسی اخوان المسلیمن و دیگر گروههای مذهبی _ سیاسی نبود ...متاسفانه احزاب قدیمی از فرصتی که فضای سایبر ایجاد کرد ؛ سوء استفاده کردند و قدرت را در این کشورها قبضه نمودند .... در مورد ایران هم این خطر وجود دارد که باز هم برنده نهایی احزاب ، شخصیتهای سیاسی کلاسیک باشند ».**********
چرا چنین شد؟ و چه میتوان کرد؟: کدام راه به سوی پیشرفت و نظم دموکراتیک است؟ چرایش اینه که آنها از قبل "متشکل" بودند. پس میتوان گفت:غیر علنی و در صورت امکان نیمه علنی و سابیری متشکل شوید. کارگران و زحمتکشان یدی و فکری آگاه، زنان و جوانان و دانشجویان ، فعالان آگاه رفع تبعیض از مردمان گوناگو ن، با ایجاد پیوند و همبستگی متقابل و در عین حال مستقل، با برنامه و خواسته های مشخص، در حمایت از یکدیگر، برای فردا ، برای اینکه مورد سوء استفاده قرار نگیرید، از قبل با رعایت همه اصول مبارزه مخفی ، متشکل شوید. ضرورت دارد احزاب و سازمانهای کلاسیک به دنبال شما حرکت کنند، و نه برعکس. ضرورتی را که زندگی نو و دموکراتیک به عهده ی شما گذاشته بسیار جدی بگیرید. در غیر اینصورت مورد سوء استفاده قرار خواهید گرفت.