ناسیونالیسم پارسی یا ایرانی ،

ناسیونالیسم عظمت طلبانه پارسی که یک اندیشه و ایده لوژی ست در قرن اخیر دو چهره ی « افراطی و غیر افراطی» داشته است. از سومکایی های نازیست و پان ایرانیستها و حکومتها، تا احزاب و افراد به اصطلاح ملی و روشنفکر را در بر میگیرد. آنچه فصل مشترک آنهاست همان سیاست « یک گرایی» و سلطه بر دیگری ست. که « برابری» را بر نمی تابند.

تبلیغات که کارش القاست اشکال مختلف دارد . منحط ترین شکل آن تبلیغ سیاه است. که کارش سیاه نمایی دیگری ست. پيام و متن شخص را غير واقعي نقل کرده و هر چه خود دوست دارد به او نسبت میدهد . و از سوی دیگر به رد آنها پرداخته های و هوی راه میاندازد. یکی را که نژاد پرست نیست ، راسیست مینامد. تجزیه طلب نیست تجزیه طلب میکند ، پان گرا نیست پا ن ایست مینامد. و ... دست به دروغ پراکني و نيرنگ و جعل، بجای بيان واقعيت‌ها میزند.
مثال این نوع تبلیغ را در برخی کامنتها و مقالات میتوان مشاهده کرد. به ویژه در کامنتها و مقالاتی که مثلاً برای به اصطلاح افشای پان ترکها در همین سایت منتشر میشوند. مثل این کامنت «واژهً ملیتها و یا واژه کثیرالمله در «ادبیات سیاسی» افراد و محافل نژاد پرست قومی » که به شکل مقاله در مورد نوشته ی حاضرم منتشر شده و فاقد ارزش توجه است. جالب است که نام من را -که در رد مقوله ی « نژاد» نوشته دارم- «در هیچ جا چیزی بنام نژاد وجود ندارد http://iranglobal.info/printsite.php?news-id=63852 » -جزو افراد نژاد پرست ذکر کرده و روی سخنش با من است.
تبلیغ سیاه منحط ترین شکل تبلیغ. و پست ترین شکل دیالوگ سنتی ست . و نهایت ناتوانی در برخورد اندیشه ها.