شعارهای سر نوشت ساز .در کشور ما ایران سرنوشت ما را چیزی بنام عقل رقم نمیزد .در کشور ما جریانی بنام دین و جریان دیگری بنام شعار های روشنفکری مردم کشور را به تباهی و بدبختی و در بدری کشاندند.
به اعتباری میتوان گفت دو جریان روشنفکری و دینی هر گز به فکر مردم کوچه و بازار و هم وطن خود نبودند و بقولی ساز خود را میزدند.گوششان بدهکار خاست مردم و نیاز های انها نبود حتا تا انجا رفتند که سر از سیبری و زندانهای استالین وبغداد در اوردند و مرغ انها یک پا بیشتر نداشت همه چیز برای قدرت .اتحاد دینی ها وچپها فرزندی بنام انقلاب 57 رو ی دست مردم گذاشت .
واقعیت این است که جامعه روشنفکری ایران عقیم است و هیچ محصولی تولید نکرد .توان گفت وگو با یک دیگر را ندارند.گریزان از خود و دیگران هستند .در عمل پیرو دشمنی خلق های این سرزمین با یکدیگر هستند.
این مدعی دیروز جهان را طبقاتی نگاه میکرد امروز نگاهی نژادی به جهان دارد و تهی دست از ساختن جهانی بهتر .
بله به این تنها مانده از کاروان اندیشه باید رحمت اورد باید به او کمک کرد تا از تار ها ی تنیده بر روح خود رهائی یابد و به
رسالت واقعی خود یعنی اندیشه ورزی برسد.او وصد ها مانند او نمیدانند در تبریز و اردبیل استبداد دینی چه بر سر مردم ایران اورد. دین پدری و مادری را با زور شمشیر عوض کردند.در یک روز بیست هزار نفر را در تبریز گشتند و سر بریدند. در همین تبریز نیز میخواستند مردم کومونیست شوند .از مردم نمی پرسیدند به انها دستور میدهند شیعه شوید کومونیست شوید اذدواج کنید اکنون زنان خود را طلاق دهید.و اکنون باز دستور میدهند جداشوید ان پارس دشمن است این زبان دشمن است و این چرخ گشتار همچنان میچرخد و در زیر اوار خود پارس و کوردو عرب و ارمنی را له میکند و تنفر پیروز میشود. این پیام ان باور کودکانه است که اجازه میدهد دیگری برای او فکر کند .