و نویسنده پیشرو ما که می

و نویسنده پیشرو ما که می خواهد از فراز به این جهان نگاه کند به جای نگاه به انسان امروز و نیازهایش و راههای برون رفت از معضلاتش، در افسانه ها به دنبال این می گردد که رستم ایرانی که گویا نه زابلی و بلوچ بلکه فارس است، به ناموسش، به تهمینه که گویا ترک است، تجاوز کرده است و روابط جنسی آزاد را نه در امروز که حتی در هزاران سال پیش و ذر افسانه ها هم برنمی تابد. و این نویسنده ما همه چیز را از نگاه نژادی می بیند و اگر به جوکهای ترکی اعتراض می کند، آن را از دید نژادپرستی فارسها می بیند و نه از سیاست حاکمان و اگر می خواهد دمکراسی را تجلیل کند، این دمکراسی باید قومی و ملی و نژادی باشد و اگر به فکر این بیفتد که خود را از قید و بندها برهاند، این قید و بند را فقط و فقط قید و بند و اسارت ملی و قومی و نژادی و فرهنگی می بیند و نه اقتصادی و سیاسی و به این ترتیب همواره نه در فراز، بلکه آن زیر زیر زیرها میماند