همان گونه که در نظر قبلی خود
Anonymous
همان گونه که در نظر قبلی خود اشاره کردم، بهتر آن بود که نوشته آقای آجودانی، با دقت مطالعه و نادرستی آن به طور مستند، به چالش کشیده می شد. با کمال تآسف، نظرات ابراز شده از سوی بعضی از کاربران، کمتر به این مقوله پرداخته است.
آقای آجودانی با ارائه مستنداتی، توضیح داده اند که سابقه زبان فارسی و نام ایران، مربوط به سده ها پیش از روی کار آمدن سلسله پهلوی بوده، و دست پخت حکومت رضا شاه نیست. شرح تاریخ آذربایجان، و این که فردوسی نژاد پرست بوده یا نبوده، چه ربطی به مقاله آقای آجودانی دارد؟
آقای یوسف آذربایجان، شما درست می گویید که تعداد باسوادان و روزنامه خوانان ارومیه (موضوع گزارش محمد امین رسول زاده) چشمگیر نبوده، ولی نکته باریک تر از مو اینجاست که همین تعداد کم هم، علاقه ای به خواندن روزنامه به زبان مادری خود نداشتند.
نه آقای آجودانی از برتری یک زبان بر زبان دیگر نوشته، و نه من چنین ادعایی دارم. لطفن یکبار دیگر نظر قبلی مرا بخوانید. تأکید می کنم که به نظر من زبان مادری، همواره بهترین و برترین زبان برای گویشوران آن زبان است.
در اینجا روی سخنم با آنهاست که سابقه زبان فارسی را، به 90 سال گذشته محدود کرده، و توجه نمی کنند که شمار آزادیخواهان آذری در تمام مراحل انقلاب مشروطه، همواره چشمگیر بود. در یکی از نوشته های خود اشاره کردم، که اگر مجاهدت ها و جان فشانی های هموطنان دلیر و سر افراز خطه آذربایجان، به ویژه زنده یادان ستارخان و باقرخان نبود، شاید نقشه ی ایران شکل دیگری داشت.
مگر جز آنست که قانون اساسی مشروطه و متمم آن (که بخشی از جزئیات آن را در نظر قبلی خود نوشتم)، پس از پیروزی مجاهدین صدر مشروطه، تدوین شد؟ آیا شما در سطح آگاهی این مبارزان، به ویژه هوطنان آذری، در تدوین قانون اساسی مشروطه به زبان فارسی، تردید دارید؟ آیا توجه دارید با این گونه اظهار نظرها، دانسته و یا نادانسته، به شعور رزمندگان و تلاش گران غیر فارسی زبان صدر مشروطیت، اهانت می کنید.
درشت گویی های شما، به من و امثال من، قابل تحمل بوده و هیچگاه پاسخ مشابهی نخواهد داشت، ولی بد گویی مستقیم و یا غیر مستقیم به بزرگمردان صدر مشروطیت، که روی در نقاب خاک کشیده اند، به هیچوجه روا نیست.
در اینجا روی سخنم با آنهاست که سابقه زبان فارسی را، به 90 سال گذشته محدود کرده، و توجه نمی کنند که شمار آزادیخواهان آذری در تمام مراحل انقلاب مشروطه، همواره چشمگیر بود. در یکی از نوشته های خود اشاره کردم، که اگر مجاهدت ها و جان فشانی های هموطنان دلیر و سر افراز خطه آذربایجان، به ویژه زنده یادان ستارخان و باقرخان نبود، شاید نقشه ی ایران شکل دیگری داشت.
مگر جز آنست که قانون اساسی مشروطه و متمم آن (که بخشی از جزئیات آن را در نظر قبلی خود نوشتم)، پس از پیروزی مجاهدین صدر مشروطه، تدوین شد؟ آیا شما در سطح آگاهی این مبارزان، به ویژه هوطنان آذری، در تدوین قانون اساسی مشروطه به زبان فارسی، تردید دارید؟ آیا توجه دارید با این گونه اظهار نظرها، دانسته و یا نادانسته، به شعور رزمندگان و تلاش گران غیر فارسی زبان صدر مشروطیت، اهانت می کنید.
درشت گویی های شما، به من و امثال من، قابل تحمل بوده و هیچگاه پاسخ مشابهی نخواهد داشت، ولی بد گویی مستقیم و یا غیر مستقیم به بزرگمردان صدر مشروطیت، که روی در نقاب خاک کشیده اند، به هیچوجه روا نیست.