قنبری عزیز، درست است «ملیتها تحت فشار اپوزيسون مدعى دموكراسى و حقوق بشر هستند و شديدا مورد تهمت و توهين هستند از سوی كسانى كه خود را مدعى حقوق بشر مى دانند». این علتش اش 1-« ترس از متلاشی شدن تمامیت ارضی»است. و راه حل مسئله هم آن است که « همزیستی آزادانه باشد-و نه به اجبار با توپ و تانک». 2- سیاست ملیتها به خاطر ضعف عمیق شان در " سیاست ورزی» غلط است. و این مشکل هم "همبستگی" را نفی میکند.3- از سوی طرف دیگر هم سیاست ورزی غلط است. و متقابلاً آنها " هم سیاست همبستگی" را پیشه نمی کنند. 4- با سیاست همبستگی عملی و فکری، میتوان به " دموکراسی معمولی" رسید. 5- در دموکراسی می توان « باقی خواسته ها» را به صورت دموکراتیک پی گرفت. 5- در دموکراسی میتوان برای استقلال مبارزه کرد و آنرا عملی نمود.6- در حالتی که طرفین سیاست همبستگی را پیشه نمیکنند - ضمن نقد هر دو - من انتظارم بیشتر از تبعیض دیدگان است
قنبری عزیز، درست است «ملیتها
قنبری عزیز، درست است «ملیتها
آ. ائلیار
که سیاست همبستگی را پیشه کنند و به همبستگی متقابل برسند. یعنی طرف دیگر را به همبستگی متقابل وادارند.در این حالت میتوان مشترکاً دموکراسی را پیاده کرد. و برای باقی حقوق در دموکراسی راحت تر رزمید.6- ملیتها همه خواسته ها را یکجا و آنهم از حالا بدون شرایط آماده پیش میبرند. و این درست نیست و مبارزه خود و مشترک را فلج میکنند.7- با دشمنی با یکدیگر مسئله حل نمی شود و هر دو طرف فنا میشوند. همانطور که در دیگر جا ها شاهدیم. 8- من گروههای آذربایجانی را مقصر نمیدانم ولی انتظار دارم سیاست درستی در رابطه با شرایط حاضر و نیرو ها پیشگیرند. 9-دفاع از حقوق بشر هم دفاع بشری نیست. ملیتی-فرقه ای- خطی ست. و در حقیقت خودی و غیر خودی ست. یعنی تبعیض آمیز است. مثل دیگر عرصه ها. چاره مبارزه برای « حقوق بشری» ست و رد دیگر اشکال. 10- اگر تجزیه طلبی-جدایی خواهی- استقلال گرایی- را به یک مفهوم درک کنیم از نظر شخص من -با قوانین دولتها و سازمان ملل کاری ندارم- آن، هم عقیده است و هم حق. و آزاد و محترم. اما برای پیاده شدن، دموکراسی- پشتیبانی اکثریت مردم- پشتیبانی جهانی- لازم است. اما این به معنای درستی یا نادرستی جدایی نیست. جدایی در یک شرایط میتواند خیر باشد و در شیرایط دیگر زیان. از نظر من جدایی ملیت ها در شرایط دموکراتیک ممکن است. اما در کل جدایی میتواند نه خیر بل به زیان جدا شونده باشد.