با درود وتشکر از دوست

شکاف های هولناک وفزاینده درجوامع پیشرفته ترین کشورهای سرمایه داری، بین یک درصدی ها و 99درصدی ها را اگربخوانیم وتأمل کنیم تا معلوم شود که چه عوامل هولناکی جهان کنونی را تهدید می کند.هشدار شدید آنها به خطراتی که ازطغیان ها ویا تباهیهای اجتماعی ازیکسووتخریب گسترده محیط زیست از سوی دیگرکه از قبل نظم کنونی برجهان تحمیل میشود،که درصورت تداوم این سیاستها درطی چندین دهه آتی معلوم نیست که چه برسرسیاره ماخواهد آمد.نگاهی به فاجعه فرارجمعی پناهندگان سرگردان وگرسنه وازجان سیرشده برروی امواج اقیانوس ها بسوی جزایرخوشبختی تنها یک نمونه از خوی ویرانگرانه نظم کنونی است.البته ممکن است عده ای همین جهان پراز تبعیض ها را جهان مطلوب ویا حتی نه چندان خوب ولی ناگزیربدانند(قدرگرایان همیشه تاریخ وجود داشته اند).اما بسیاری هم هستند که نمی پسندند ومقدرنمیدانندوخواهان تغییرآن هستندوبرای رفع خطرات پیشاروی بشرونجات زندگی ازتهدیدهای بالفعل وبالقوه پیشاروی خود مبارزه میکنند.اگرفقطمنابع تولید وانباشت تریلیون دلاری هیولای ماشین نظامی و کشتارویا حتی درصدی از آن صرف مرتفع ساختن چهره زشت جوامع بشری شود بیگمان همین گتوهای مورداشاره شما ازبافت جوامع بشری زائل خواهند شدوجوانها لازم نیست خود رابه گرداب امواج دریا به سپارند.درنگاهی وسیع تربه جهان گتوها و زرادخانه هاهمزادومولدیکدیگرهستند.بگذریم ازاین واقعیت که به روایت خودگزارشگران وابسته به کشورهای بزرگ،همین کشورکوچک کوبا که به حق ازبابت داشتن ناهنجاری های اجتماعی وتولیتاریسم سیاسی مورد انتقادما قرارمی گیرد، ازنظرسطح بهداشت وپزشکی وشماری ازاستانداردهای زندگی ازبسیاری کشورهای مشابه خوددر"جهان آزاد"بهتراست که البته نمیتواندبه نارسائی های آن حقانیت بدهد.اما ازاین واقعیت هم نمی توان گذشت که دریک بررسی عینی ازجهان واقتصادبهم پیوسته جهان امروز نمیتوان ونباید ازنقش محاصره اقتصادی وفرااقتصادی نیم قرنی توسط همسایه ابرقدرتی چون آمریکا درایجاداین تباهی ها و فسادها و تبعیض ها،چشم فروبست.ما باتأثیرتحریم هادرعراق وایران خودمان درایجادفقروتباهیها آشنائیم ومیدانیم که ازبرکت آن در دروازه غارکودک فروشی صورت میگیرد.دراینجاهم نقش عوامل داخلی وخارجی هرکدام را باید درجای خودبررسی کنیم.اما مساله اصلی چیست؟:بسیاری از ابناع بشر این همه تبعیض و فقرواقتدارطلبی در زیستگاه طبیعی خودجهان را برنمی تابند و برای رفع وبهبودش به اشکال گوناگون مبارزه می کنند.بشرتاکنون چنین کرده است وتمدن جهانی مدیون این کوشش ها است ودلیلی نداردکه حالا آن رافراموش کند.ازقضا با تشدید تبعیض ها و شکاف ها،اهمیت این نوع مبارزات روزافزون است.بله این درست است که بطورمشخص در تجربه ای که برای برپائی برابری وجهانی خالی از تبعیض ها در قرن بیستم در بخشی از جهان، تحت عنوان سوسیالیسم و برپائی جهان ایده آلشان صورت گرفت( که کوبا هم بخشی از آن بوده است) بدلیل سوگیریهای وداشتن پاره ای تصورات غلط وخام وانحرافی و نیز فشارعوامل بین المللی ناکام ماندند وازاسب افتادند،اما این به معنی از اصل افتادن وفروگذاشتن مبارزه برای اهداف رهائی بخش و جهانی انسانی وتؤسعه متوازن نیست.بار دیگر آرام آرام ازخاکسترآن شکست وویرانی وبا درس گیری ازآن تجربه بزرگ شروشورتغییرجهان کنونی دامن میگیردودردوشاخه نظری وعملی بهم نزدیک می شوند.نباید فراموش کنیم که منبع تولیدخطرات برای جامعه انسانی ازخودجهان سرمایه داری نشأت می گیردوکوبا وغیرکوبا ولوبه شکل نارس وباژگونه وقابل انتقاد تنها بازتاب دهنده آنها هستند.آنها دارندگان سرمایه جهانی زرداخانه ها وپهبادهانیستند.این را گزارش اکسفام و ناسامیگوید!