""" شعر من، کهکشان من """

""" شعر من، کهکشان من """ دنیائی دارم که عرض و طولش را خودم تعیین می‌کنم، زبان این دنیایه من، فارسی‌ شکر شکن است، از همان اوان کودکی‌ یاد گرفتم که "" هیچ فرقی‌ بین فانتزی و واقعیت نیست "" و این هنر را مدیون فردوسی جانم هستم. در کهکشان من، من وارسته، سوار بر ابرها، به آسمان هفتم پرواز می‌کنم و آنجا "" این حوریان و فرشتگان چه زیبا فارسی‌ حرف میزنند """، مجهول نامی‌ گفته بود """ واقعیت برتر از تاریخ است """ در کهکشان من """ فانتزی برتر از واقعیت است """.