رازی گرامی، با تشکر از شما

انتشار در سایت را دارند."
بنابراین ما این مورد را به "بحثهای نظری و تئوریک درباره این مقولات" محدود کردیم. متاسفانه در عمل چنین نشد. برخی از نویسندگان مقالات، از موضعی کاملا نژادپرستانه به تبلیغ نژادپرستی و فاشیزم پرداختند. در مقابل اعتراض به این مقالات، باز بحث آزادی بیان و سانسور و... درگرفت و اقداماتی هم شد ولی در نهایت، به بهانه آزادی بیان و اینکه نویسنده پاسخگوی نوشته خود است، همچنان ادامه یافت. این مشکل تنها از یک سو نبود. این کار هم از سوی افراطی‎های اقوام و ملیتهای مختلف صورت گرفت و هم از سوی افراطیون مدافع تمامیت ارضی. مشکل ما زمانی شدت گرفت که کامنتها هم به این سو چرخیدند. این هم طبیعی بود (نه به این معنا که من با آن موافقم). یه این معنا که، زمانیکه در مقاله به تبلیغ نژادپرستی پرداخته شود، کامنتها هم از آنها تبعیت می‎کنند. مشکل از آنجا ناشی می‎شود که وقتی ما به کسی این امکان را می‎دهیم که مقاله‎ای نژادپرستانه و فاشیستی منتشر کند، دیگر نمی‎توانیم به کامنت نویس بگوییم که کامنتت باید خالی از نژادپرستی باشد.
از زمانی که من همکاری خودم را با سایت شروع کرده‎ام، تا حالا با انتشار چند مقاله به شدت مخالفت کرده‎ام. اکثر آنها به دلیل وجود توهین و اتهام در آنها بود که برخی از آنها منتشر نشدند. در مورد مقالات نژادپرستانه تنها توانستم از انتشار مقاله "ما اسیر قومی وحشی هستم" ممانعت کنم. به دلیل این مخالفتها، هنوز که هنوز است، مورد حمله برخی از دوستان و خوانندگان سایت و نادوستان قرار می‎گیرم و مرا به سانسور و... متهم می‎کنند. من هم مانند شما بر این باورم که "تبلیغات" نژادپرستانه نباید در سایت منتشر شوند. ولی معتقدیم که اگر یکی بیاید و از نظر تئوریک مساله نژادی را بررسی کند و با دلایل علمی ثابت کند که نژادپرستی چیز خوبی است و نژادهای برتر و پست تر وجود دارند، نباید جلو او را گرفت. باید گذاشت که حرفش را بزند و آنگاه کسانی هم می‎ایند و ثابت می‎کنند که همه اینها مزخرفات هستند. ولی وقتی کسی می‎اید و دیگران را تحریک می‎کند و می‎خواهد جنگ نژادی راه بیاندازد، ما نباید چنین امکانی به او بدهیم و اگر قدرت قانونی برای مقابله با او را نداریم، نباید در این جرم با او شریک شویم و به او یاری رسانیم و امکانات در اختیارش بگذاریم. من بارها در بحثها و نوشته‎هایم تاکید کرده‎ام که سایت ایران‎گلوبال باید موازینی داشته باشد و اگر کسی بخواهد خارج از این موازین بنویسد، ما مخالف آزادی بیان و قلم او نیستیم، می‎تواند در این دنیای نامتناهی اینترنت، امکانی برای خود فراهم آورد و از آن استفاده کند، ما نباید امکانات خودمان و خانه خودمان را در اختیار وی قرار دهیم. در خانه ما باید بر روی چنین کسانی بسته باشد و کلیدمان را نباید در اختیار آنها بگذاریم. بر این باورم که آنچه که ما باید در تمامی این موارد در نظر بگیریم، شان انسانی است.