آقای بهنام گرامی، با تشکر از توجه شما. من هنوز هم فکر می‌کنم اشکال در تعریف از ماهیت سایت ایران گلوبال است و در این نکته با شما هم نظرم، که رسیدن به تعریفی "انسان مدارانه و دمکراتیک از این مقوله" اگر ناممکن نباشد، قطعا بسیار سخت است، زیرا از همین کلمه "انسان‌مدارانه" هر کدام از ما تعریف و برداشت دیگری داریم. وقتی که شما آمدید و به سؤال «ما "چه" هستیم؟» یک جواب قطعی دادید، آنوقت می‌شود آزادی بیان را در چارچوب آن "چه" (ماهیت) تعریف کرد. ولی در آن صورت هم باز مسئله درون‌ذهن (subjective) بودن توهین حل نمی‌شود. مثالی میزنم: من معتقدم اگر نویسنده‌ای مطلبی خلاف واقع مطرح کند و از ارائه سند برای آن مصرانه خودداری کند، یک "دروغگو" است. در اینجا (و پس از اینکه زمان کافی برای ارائه سند سپری شد) کلمه "دروغگو" از نظر من نه تنها توهین نیست، بلکه بیانگر یک امر واقع و به زبان فرنگی یک (Factum) یا همان فکت
آقای بهنام گرامی، با تشکر از
آقای بهنام گرامی، با تشکر از
Anonymous
خودمان است. آ. ائلیار و م.م.ک. تعریف دیگری از دروغ دارند و آنرا یک توهین شخصی می‌دانند. به نظر شما منبع و مرجعی که می تواند در مورد این مثال مشخص تعیین کند آیا دروغگو نامیدن یک شخص توهین است یا نه، کیست؟ آیا می‌شود این مسئله را به شکل آئین‌نامه‌ای حل کرد؟ جواب به نظر من منفی است. مثال دوم در مورد کلمه "الکن" است. از نظر من کسی که یک زبان را "الکن" می‌داند، به گویشوران آن زبان توهین کرده است. م.م.ک. با مراجعه به لغتنامه‌ها و همچنین مادربزرگ محترمش معتقد است این کار توهین نیست. آیا می‌شود این اختلاف نظر را به شکل آئین‌نامه‌ای حل کرد؟ جواب به نظر من باز هم منفی است. از نظر من پیش از تعریف ماهیت، برنامه، اهداف و کارکرد سایت ایران‌گلوبال و اعلام عمومی آن نمی‌شود در این مورد به یک جمع‌بندی مشترک رسید.