Skip to main content

رازی گرامی همانطوری که قول

رازی گرامی همانطوری که قول
اژدر بهنام

رازی گرامی همانطوری که قول داده بودم تفسیر خودم را درباره توهین بودن یا نبودن کلمات دروغگو و الکن می‎نویسم. همانگونه که نوشتم من نمی‎توانم در این موارد حکم بدهم و اصولا صلاحیت چنین کاری را ندارم. به نظر من نه تنها این کلمات بلکه بسیاری از کلمات، بسته به زمان و مکان و شیوه کاربرد آنها می‎توانند توهین باشند یا نباشند. من یک بار با نمونه جالبی روبرو بودم. یکی از دوستان، دوست دیگری را "مرد خوب" خطاب کرد. این دوستمان بر افروخت که: "چرا به من توهین می‎کنی؟!" ببینید که "مرد خوب" که می‎تواند یک تعریف و توصیف باشد، در جایی کسی را برمی‎افروزد. من چند سال پیش مقاله‎ای نوشته بودم و در آن ادعا کرده‎ بودم که آذربایجان از نظر اقتصادی مورد تبعیض واقع شده است. من این مقاله را به دلایلی و بدون هیچگونه دخل و تصرفی و با تاکید بر اینکه قدیمی است، در ایران‎گلوبال منتشر کردم و یکی از خوانندگان که نامش را به یاد

ندارم از من سند و مدرک خواست. من در جواب ایشان نوشتم که اکنون به مدارکی که در آن زمان داشتم، دسترسی ندارم و اگر بتوانم آنها را تهیه می‎کنم (نقل به معنی). متاسفانه پس از آن به دلایل زیاد نتوانستم این اسناد را تهیه کنم. حال سؤال اینجاست که آیا من دروغگو هستم چون سندی ارائه نداده‎ام؟ ممکن است از دیدگاه آن شخص، من دروغگو باشم ولی از دید خودم، عدم ارائه سند دلایل مشخص و موجهی داشته است. البته من این را به همه موارد تعمیم نمی‎دهم. این امکان وجود دارد که کسی به عمد مطلبی را که می‎داند صحیح نیست، مطرح کند و هیچ سندی هم ارائه ندهد چون چنین سندی وجود خارجی ندارد. بر این اساس قضاوت بر سر دروغگو بودن و یا نبودن یک فرد به این آسانی نیست و باید از پس زمینه‎های آن ادعا نیز باخبر بود. و این هم جزو ناممکنات است.من حتی همین نظر خودم را هم با احتیاط کامل می‎نویسم و باز تاکید می‎کنم که نمی‎توانم حکمی بدهم و صلاحیت دادن حکم را ندارم. کلمه الکن هم چنین است. من در بحثهای شما می‎بینم که روی کلمات "الکن" و "عقیم" بودن زبان فارسی حساسیت زیادی از هر دو طرف نشان داده می‎شود. اولا توجه داشته باشیم که این صفات را برای زبان فارسی، خود استادان این زبان رایج کردند. حالا هم عده‎ای آن را چماقی کرده‎اند بر سر زبان فارسی. بدون توجه به اینکه هر زبانی نقاط قوت و ضعف و ارزش خود را دارد. هر زبانی می‎تواند در عرصه‎ای بسیار قدرتمند و در عرصه‎ای دیگر بسیار ضعیف باشد. از نظر من همه زبانها را باید ارج نهاد و از آنها مراقبت کرد و در جهت تکامل آنها تلاش نمود. متاسفانه موضوع خوبی یا بدی زبانها به یکی از بحثهای محوری و برای تسویه حساب تبدیل شده و موضوعات اصلی جامعه ما، از جمله فقر و بدبختی و دیکتاتوری و نکبت جمهوری اسلامی و مسائل محیط زیستی و... به کناری نهاده شده‎اند. رازی گرامی، در پایان می‎خواهم نکته‎ای را هم در مورد مسؤل کامنتها مطرح کنم. توجه داشته باشیم که این مسؤلیت کار بسیار سختی است. مسؤل کامنتها از هر سو تحت فشار است. از یک سو باید مواظب باشد که حق کسی ضایع نشود و هیچ نظری – تاکید می‎کنم که هیچ نظری و منظورم توهین و.. نیست – حذف نشود. از سوی دیگر باید مواظب باشد که به کسی توهینی نشود و تعریف مشخص و معینی هم از توهین و اتهام در دست ندارد. باید همه جوانب را بسنجد و خود و سایت را از نظر حقوقی در معرض خطر قرار ندهد و... و همه اینها چه فشاری را بر او وارد می‎کنند. من به همه دوستان عزیز توصیه می‎کنم که اندکی با مسؤل کامنتها ملایمت داشته باشند. تلاش کنند که کامنتهایشان را با محبت بیشتری توام سازند. امکان کامنتها مال همه ماست و باید این توانایی را نشان دهیم که از آن استفاده‎ای بهینه کنیم.