جناب بهنام گرامی، فرموده‌اید: «نقد توهین نمیکند، سازنده است. پیشداوری ندارد» نوشته‌ای که من هم زیرش را %100 امضا می کنم. ولی در مثالهایتان نمونه‌ای از فردوسی می‌آورید که درست 180 درجه با این حرفتان زاویه دارد. شما می‌نویسید: «فردوسی فرزند زمانه خویش بود. دورانی که مردسالاری در آن چیره بود. پدیده منحوسی که هنوز هم باقی است. فردوسی از زبان شخصیتی در شاهنامه مینویسد: "زن و اژدها هر دو در خاک به"» آیا می‌توانید جهت آگاهی خوانندگان بفرمایید این بیت را در کجا (کدام شاهنامه، کدام جلد، کدام داستان و بیت چندم) دیده‌اید؟ جهت اطلاع شما می‌نویسم که این بیت در هیچ، تأکید می‌کنم هیچ کدام از دستنوشته‌های 15گانه شاهنامه وجود ندارد. آیا آوردن چنین مثالی از طرف شما چیزی بجز "پیشداوری" است؟ اگرچه مسئله به موضوع اصلی ربطی ندارد، ولی از آنجایی که خود شما مطرحش کردید، من هم ناچار از تذکر شدم. امیدوارم این
البته همانطور که گفتم، این بحث را به عنوان یک پرانتز بپذیرید. نسبت دادن سخنان نادرست حتی به آدمی که هزار سال پیش فوت کرده است، کار درستی نیست