قنبری گرامی، ممنون از توضیحات

«در رابطه با پیوند و جایگاه جنبش رفع تبعیض آذربایجان (ایران) با تشکلهای دموکراتیک و مردمی زحمتکشان ترکیه، ایده ی درستی ست و ضرورت دارد که کوشندگان راه، سیاست بیرونی خود را در این سو گسترش دهند. بجای تکیه بر ناسیونالیستهای دولتی و غیر دولتی و دیگر جریانها. این گزاره در مورد جمهوری آذربایجان هم صادق است. » یعنی جنبش رفع تبعیض ما در همه جهان و در جوامع همسایه میتواند روابط همبستگی و حقوق بشری و دموکراتیک خود را بامبارزه دموکراتیک «تشکلهای مدنی مترقی » این جوامع پیوند زند- نه با دولتها-عوامل آنها- احزاب حکومتی- یعنی تنها با مبارزات دموکرلتیک جاری در آنها- همبستگی متقابل ایجاد کند. از این طریق میتواند استقلال و عدم وابستگی و سلامتی خود را از ضربات احتمالی بازیگران حفظ کند. مبارزه رفع تبعیض آذربایجان استقلال خود را در مقابل مداخله عوامل مخرب جهانی و منطقه ای چون مردمک چشم خود ضرورت دارد حفظ کند. و گرنه آن را بازی میدهند و به شکست میکشانند. این خلاصه تجارب قرن اخیر مبارزات دموکراتیک و رفع تبعیض در جهان است. متأسفانه این مسئله از آغاز در بین فعالان جدی گرفته نشده است. مخصوصاً در خارج. فعالان داخل بهتر است بر اساس استقلال فکری و تشکلی خود بکوشند. و این تجارب را همیشه مد نظر داشته باشند. مبارزات دمواتیک و رفع تبعیض در جوامع همسایه: حرکت زنان-کارگران-روشنفکران و نویسندگان-دانشجویان-هنرمندان- ملیتها- تشکلهای سیاسی دموکراتیک خواهان برابری و رفع تبعیض- تشکلهای زحمتکشان مثل سندیکاها و اتحادیه های کارگری و غیره. اینها نمود مبارزه جاری سالم در جوامع یاد شده است. این مبارزات میتوانند پشتیبان ما باشند. گور پدر احزاب حکومتی.و عواملشان. که همه عامل بدبختی مردم ستم کشیده آن اجتماعات اند. و آماده ضربه زدن به حرکات ستمکشان. آنها را لازم است بایکوت نمود. بجای حمایت نئوکانهای آمریکا، بگذار وال استریت از ما حمایت کند. ما تبعیض دیدگان با وال استریت همبستگی داریم نه با نئوکانها. آنها بخاطر پیاده کردن پروژه های خود بدنبال ما هستند.