اشاره به جند مورد:
*یکی از خوانندگان نوشته است که اقبالی نظر مرا سانسور کرده است. این فرمایش ایشان نادرست است؛ چرا که من هرگز در کنترل کامنت ها دخالت نکرده و نمی کنم. تنها برای نخستین بار با اجازه همکاران خواستم که هیچ نظری در مورد سخن روز این هفته حدف نگردد. اگر در تائید کامنت ها تاخیر صورت گرفت، دلیلش اینست که از صبح تا دیرهنگام کار می کنم و موقعیت تائید فوری کامنت ها را نداشتم.
**من علیرغم این که بصراحت نوشتم که با سانسور مخالف هستم و پیام این مقاله نفی سانسور است، بار دیگر تاکید می کنم که براساس توافقاتمان: سایت "مخالف سیاست حذف نظرات سایر دگراندیشان حقیقی و حقوقی است و در این خصوص سانسور را کار نادرستی می داند!" و این نه تنها مورد تائید من می باشد بلکه خود متعلق به طیف نظری هستم که لااقل در تئوری همواره در سه دهه گذشته از آزادی های بی قید و شرط سیاسی دفاع کرده است.
*** یکی از علل طرح اصول سیاسی ایرانگلوبال، ناظر بر تعیین جایگاه آن در قطب بندی های سیاسی بود. اتفاقن درست اینست که احزاب ارگانیک بومی و سراسری در جامعه شگل بگیرند. قطب بندی ها تکوین یابند و شهروندان کشور بتوانند بازتاب مطالبات خود را در سیمای احزاب مشاهده کنند و بستر انتخاب آگاهانه فراهم گردد.
از نظر من اصولی که در ایرانگلوبال حول آن توافق شده است، جنبه تشریفاتی ندارد و سمتگیری سایت را تعیین کرده است.
شاه بیت سند اینست که:
"سایت، همگامی و اتحاد عمل کلیه نیروهای سکولار ایرانی برای حقوق بشر و دمکراسی در کشور را پی می گیرد."
"سایت، مدافع یک جمهوری سکولار و دمکرات در ایران فرداست".
در سند مشترک، مبارزه برای "یک جمهوری سکولار و دمکرات در ایران فردا" به تعیین شکل حکومت آتی مشروط نشده است در واقع مطالبات دمکراتیک و جمهوری سکولار کل شهروندان ایران حلقه های پیوند ماست. ما 35 سال است که با حکومتی درگیر هستیم که الویتش اسلام و ایران و منافع ملی کشور ابزاری در خدمت اسلامیزاسیون است. اسلامگرایان و قومپرستان الویت های خود را بصراحت اعلام کرده اند. ایلیار عزیزپاسخ دهد که الویت نخست او ایران است یا آذربایجان؟ مگر نه این که همه مردمان این کشور سرنشینان یک کشتی هستند و همسرنوشت اند؟ چندی پیش پرسشی در برابر قومپرستان گذاشتم و آن پرسش هنوز بی پاسخ مانده است که:
هدف احیاء اقتدار ایلی یا دمکراسی و جامعه شهروندی است؟
در همانچا گفته شد:
هدف آزادی، عزت، احترام و برابرحقوقی شهروندان ایران ورای نژاد، تبار، قوم، رنگ، جنسیت، مذهب و آئین است. تحقق این اهداف با قدرت همه اقشار، طبقات و گروههای اجتماعی، فرهنگی و تامین آزادی، دادگری و دمکراسی فزاینده ممکن است. دوران اقتدار حکومت های ایلی، دینی و نژادی سپری گشته و اداره کشور بشکل آمرانه و بورکراتیک ناممکن گردیده است. عصر تعیین سرنوشت ملت ایران توسط خود و آزادی و خودگردانی مردم در اداره امور خویش، از سطح محلی تا شهری و استانی به یک ضرورت عاجل ارتقاء یافته است.
توافقات ما چنین بود که: "سایت، مدافع یک جمهوری سکولار و دمکرات در ایران فرداست"، الویت آن ایران است و می خواهد بیشترین انرژی خود را صرف همبستگی نیروهای دمکرات و سکولار کند. در واقع نیروی مخاطب آن مدافعان کشور واحد جمهوری سکولار دمکرات ایران است! طبیعی است که کسانی که از حکومت های دینی، قومی ویا نژادی دفاع می کنند، در طیف های اعتقادی و خونی قبیله ای خود، زبان مشترک دارند و می توانند مفیدتر واقع شوند. تصور کنید که حزب اللهی ها یا قوم الهی ها بخواهند ایرانگلوبال را به تریبون خود تبدیل کنند.
بایستی ضوابطی وجود داشته باشد که این سایت بتواند در ارتباط با اهداف خود حرکت کند و حق دمکراتیک عموم در استفاده از سایت توسط یک اقلیت پایمال نگردد. ایرانگلوبال از یکسو بدرستی می خواهد آینه پلورالیسم سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در جامعه باشد طیف های گسترده ای را در برگیرد (با توجه به اصول سایت: "مخالف هرگونه نژادپرستی و راسیسم ...) ، از سوی دیگر ناجار است از غلطیدن در آنارشی اجتناب کند.
آنارشی از آنجا آغاز می گردد که "یلمیکهای" سیاسی میان استراتژی های متضاد در می گیرد! ما با آگاهی به اینکه بحران ما، بحران رشد و گسست از فرهنگ استبدادی است.در این دوران گذار باید هرچه بیشتر میله را بسمت علنیت، آزادی بیان سیاسی، ایدئولوژیک و فرهنگی همگانی خم کنیم!