آقای ائلیار، تقریبا با کل نظر

آقای ائلیار، تقریبا با کل نظر جنابعالی موافق هستم. بدبختی ما آزربایجانبهای خارج نشین این است که این آقایان که تعدادشان هم بیش از بیست و سی نقرنیست، نه تنها با این کارهای نسنجیده و بی ارزش خود جنبش ملی آزربایجان را در معرض تمسخر قرار داده اند بلکه کاری کرده اند که اکثر فعالان ملی خارج نشین بخاطر حفظ آبروی خود،سکوت سیاسی را بر فعالیت ملی ترجبج بدهند. در اوایل و اواسط دهه 90 میلادی برای یک تظاهرات، کنسرت و گردهمائی ملی صدها آزربایجانی با افکار ملی جمع میشد. حالا چه؟ بغیر از گردهمائی آمستردام باخصوصیت خودش (بغیر از احمد اوبالی اکثر برگزارکنندگان جلسه آمستردام عضو مسئله برانگیز نبودند) کدام نشست و اجلاس ملی در خارج با بیش از 50 نفر برگزار میشود؟ این بیست و سی نفر صاحب تقریبا ده و پانزده تشکل و احزاب، هر جا که نطفه فعالیت ملی نهاده میشود هجوم میاورند و آخر سر هم خودشان و تشکلشان تنها میمانند.