ادامه کامنت اول:شعار پروژه خاورمیانه بزرگ صدور «دموکراسی» ست. ببین چگونه شعارت را پروژه کرده اند که برایت «رهبر» و «دولت» تعیین کنند- و خیال کنی «خودت انتخاب»کرده ای. چلبی سازیها قدمت تاریخی دارند.پروژه داران بخاطر منافع خود حاضر اند فاشیسم را هم برایمان قالب کنند.همانطور که «طالبانها» را وقتی نیازشان بود ساختند. همانطور که خمینی را در برابر قدرت گیری چپ و دموکراتها و غیره در رقابت با «شوروی سابق» در پروژه ی خودشان گنجانده و به قدرت رساندند.هیچ نیروی سیاسی مستقل و مردمی که از بطن جامعه برخاسته - و عصاره ی ستمدیدگیها و امید هاست- بدون محاسبه « شرایط عینی و امکانات خود» شعارهای « تخیلی» و خارج از امکانات حقیقی خویش جار نمیزند. این تجربه تاریخی فعالیتهای انقلابی ست ؛ اگر جریانی چنین کرد میتواند به دلیل آن باشد که این نیرو با مغز خود نمی اندیشد؛ فکر او را دیگران-پروژه داران- تعیین میکنند.
سلامت «روابط » خارجی و داخلی شان برای اعضاء و طرفداران که سرگرم « فعالیت» در داخل اند - نمی تواند مشخص و قابل تأیید باشد - ضرورتاً، فعالان درمحیط خود «مستقل و به خود متکی» میشوند. و همه چیز را خود تصمیم میگیرند. و خود را به دور دور ها دلخوش نمیکنند. و چیزی را که خود از نزدیک تست نمیکنند نمی پذیرند. در حقیقت مانع بازیچه شدن خود میشوند.
. چشم بستن بر این تجارب یعنی نا آگاهانه-احتمالاً- بازیچه شدن. و در خدمت پروژه ها قرارگرفتن. نسل گذشته وظیفه خود میداند که تجاربش را به نسل جوان منتقل کند. که بعدها نگویند چیزی نگفتیم.