با تمامی احترامی که به آقای

گذرا به این مقاله چهرهء تخریبی این نوشته را علیه جنبش خلق ترک که برای حق تعیین سرنوشت اش مبارزه میکند به عیان نشان میدهد. همه اتهام وابستگی به قدرتهای خارجی را دارند و دولتهای ترکیه و آذربایجان به نادرست در حال توطئه علیه ایران نشان داده میشوند!! و بهرام رحمانی در صدد دفاع از آن بر می آید... اما اسم این رفتار "دفاع از جمهوری اسلامی" تلقی نمیشود!!! در طول نوشته حتی یک سطر هم در مورد "پان ترکیسم" نوشته نشده است، اما همه به آنها متهم هستند. برخورد احساسی آقای رحمانی نیز سوی بسیار ضعیف این نوشته است، چرا که استفاده از صفت "جنوبی" برای آذربایجان و نوشتن آذربایجان با حرف "ز" هم برای ایشان مسئله ساز شده است، بدون اینکه تعمیقی در این خصوص شده باشد.

خلاصه اینکه نفرت نشسته در متن نوشته آقای رحمانی، بر ذهنیتی غافل و ضدیتی احساسی تکیه دارد. علت این ذهنیت و غفلت آقای رحمانی را چگونه میتوان توضیح داد؟