اقبالی عزیز، تجربه چند ساله اخیر کامنتها چنین است: 1- حکومت با 3 شیوه توسط عوامل خود وارد کامنت نویسی میشود. و هدف اش ایجاد تفرقه-دشمنی-ترس-درگیری-خرابی تلاش و شخصیت آزادیخواهان ا ست. مسئله براساس امکانات فنی سایت و فنون قلمفرسایی برای ما مسجل است. این شیوه ها عبارتند از:الف- نفی همه چیز دیگری. « نفرت نامه» ب- تأیید همه چیز دیگری. «تبلیغ نامه» ج- هم نفی و هم تأیید. یعنی بازی با دو روش اول. « دو دوزه نامه» اینجا هدف آموختن و آموزاندن و یا روشنگری نیست. هدف همان است که اول ذکر شد.2- جریانها توسط طرفداران خود وارد کامنت نویسی میشوند ازجند طرف. هدف «تبلیغ» جریان خود است. « تبلیغ نامه» 3- و خیلی کم افرادی هستند که واقعاً بدون تبلیغ وارد میشوند و تنها «فکر» خود را در میان میگذارند. جهت روشنگری و آموختن و آموزاندن. یعنی تبادل افکار. «دیالوگی» ها. نقد نامه.
از میان اینها تنها نقد نامه متعلق به افراد دیالوگی قابل توجه است. باقی از نظر من شایسته سطل آشغال.راه حل: 1- آزادی بیان درسایت مرز دارد. 2- کلیک کیفیت نمی آورد. اما کیفیت کلیک میاورد.برای نمونه به چند نوشته خود اشاره میکنم: نکاتی پیرامون ادبیات نوین آذربایجان - بیش از 4 هزار- داستان جان در 17 بخش بیش از 13 هزار- ملاحظات ارضی قسمت دوم- 10 هزار -انتشار نوار زشت بیش از 18 هزار کلیک داشته. کیفیت کامنت را میتوان در نقد نامه دید.برای نمونه من یک کامنت دیالوگی یا «نقدنامه» را اینجا میاورم- در این کامنت مشخصات عمومی کامنت رعایت شده است. *** کامنت ار احمدی زاده گرامی ست: « سعید گرامی ! نمی دانم شما از من بزرگترید، یا کوچک. در هر صورت محض احتیاط از اینکه به بزرگتر از خودم پیشنهادی ارائه میکنم معذرت میخواهم. دوست من انسان برای چه می نویسد؟ نوشتن بسان پنجره ای است که از دل باز میشود وبرای انسان فرح و آسودگی خاطر به ارمغان می آورد و از طرف دیگر دریچه ایست از فکر آدمی که امکانی فراهم میکند برای دیگران که وارد افکار و اندیشه های آدمی شوند. دوست عزیز! مسلم است شما هم همانند هر کسی در نوشته هایتان پیامی دارید برای خواننده و همانند هر نویسنده ای دوست دارید افکارتان مقبول دلها واقع شود. نوشته اگر مخاطبش خواننده ای باشد که خط فکری اش همسوی با نویسنده است از نظر تبادل افکار مشکل چندانی نخواهد داشت، اما اگر خوانندگان او افرادی هستند که تماما با اندیشه های نویسنده در جبهه مخالف واقع هستند ، بایستی خیلی دقیق و ظریف و با ادبیاتی که بر دل خواننده می نشیند نوشته شود،نویسنده اگر به تفکرات خویش و آنچه بر قلم می راند ایمان داشته باشد به طبع همه تلاتشش و هدفش از نوشتن رعایت ادبیاتی خواهد بود که به هر نحو ممکن بتواند از یک طرف بر دل بنشیند واز طرف دیگر جوانه های تغییر افکار قبلی خواننده و تامل در اندیشه های جدید نویسنده را در وی شکوفا نماید و بدین سان آن نوشتار می تواند همه گان را از زیبایی ها و نتایج پر بار اندیشه های نویسنده اش، بر آینده تمامی انسانها آشنا سازد.»*** در آن همه نکات لازم برای کامنت رعایت شده: احترام-نقد روش- بیان نظر خود- روش تبادل نظر- کلاً در مقوله دیالوگ روشنگری صورت گرفته است.با حفظ حرمت.اقبالی عزیز، شما این کامنت را با کامنتهای خود مخاطب مقایسه کنید و نظر خود را برایم بنویسید. ممنون میشوم.