محمدی عزیز ، بله ، ستم ملی یا

متأسفانه شعار های غیر عملی و فراری دهنده ، ماجرا جویانه، که « استقلال» را از حالا پیش گرفته باعث « تنهایی» آذربایجان، و پراکندگی نیروهای آذربایجانی شده است. من معتقدم همه چیز به وقت خودش صحیح است و با توجه به نیرو وتوان و اوضاع داخلی و جهانی تعیین میشود. نمی توان به همسایه ها- نیروهای جهانی امیدوار بود که برای ما کاری بکنند. باید خودمان مستقلاً روی پای خود بیایستیم و کار خودمان را انجام دهیم. حفظ استقلال عمل خود و صف خود بسیار مهم است. بدون اینها جریان بازیچه میشود.این استقلال و صف وقتی تأمین میشود که « جبهه مشترک» تشکیل شود. و گروه ها سرخود سیاست های انحرافی پیش نگرند. جبهه استراتژی-تاکتیک مشخصی در رابطه با شرایط موجود تنظیم کرده حرکت نماید. جبهه لازم است با تبعیض دیدگان- دموکراسی خواهان-عدالت طلبان - همبستگی ایجاد کند. و در مبارزه ی مشترک کل ایران نقش تعیین کننده ایفا کند - مثل زمان مشروطیت. آنوقت میتوان دیگران را وادار به قبول «حق و حقوق» خود نمود. حق « انجمنهای ایالتی- ولایتی» در مشروطیت توسط همین نقش بزرگ روی کاغذ آمد و با شکست انقلاب هم عملی نشد. با تنها ماندن- با چند گروه کوچک- نمی توان جنبشی را هدایت کرد و به موفقیت رساند. ما نمی توانیم نیروهای خود را جهت صحبت یکجا جمع کنیم آنوقت پارلمان درست میکنیم؟. این چیزها روییده از خود جنبش نیست. خارج از حرکت و شرایط عینی ست و شکست خورده. با این کارها نمی توان قدم مثبتی برداشت.آذربایجان نیاز دارد: نیروهایش را در خارج و داخل گرد آورده- کار تهیه ی استراتژی تاکتیک- برنامه- تشکیل جبهه - را انجام دهد. چگونه میتوان اکثریت نیروهای آذربایجانی فعال در خارج و داخل را گرد یک برنامه و تشکیلات جبهه ای جمع کرد؟ این آن کاری ست که دوستان قبل از قدمهای خیالی لازم است انجام دهند. وقتی این کار میسر است که سیاست متناسب با شرایط حاضر و موافق با خواست همه نیروها تنظیم شود و با موافقت آنها هم تشکیلات عمومی پدید آید. با سیاست تخیلی نه استقلال پدید میاید و نه فدرال و نه دیکتاتوری میشکند. اگر تصادفاً هم بشکند برنده دیگران هستند و نه ما. چون بدون تشکیلات-مبارزه مشترک- بدون نقش تعیین کننده- کسی ما را به بازی نمیگیرد. اینجا تعیین کننده«درستی ماهیت سیاست» است. و عمل به آن و کنترول این عمل. رهبری دوره ای تشکیلات را در یک جمع عمومی با رأی اکثریت فعالان داخل و شرکت اکثریت علاقمندان خارج میتوان تشکیل داد. نخست یک سیاست درست عینی لازم است. سیاسی که بتواند: فدرالیست-استقلاچی-چپ- دموکرات- و حتی غیره را تحت یک برنامه و تشکیلات به حرکت دربیاورد. اتحاد با تبعیض دیدگان و دیکتاتور زدگان را ایجاد کند. این آن کاری ست که دوستان لازم است انجام دهند. وسیاست و اهداف خود را در جهت رفع دیکتاتوری-تبعیض- بی عدالتی اجتماعی پیش برند. بدون دخالت سیاست واشنگتن-آنکارا باکو. مستقلاً سیاست جبهه را عملی کنند. آنوقت منهم میتوانم توسط قلمم از این نیرو دفاع کنم . ساغ اولون.