اتهام بزرگی متوجه « بخشی ازجامعه روشنفکری ایرانی» ست. قهرمان قنبری عزیز آن را متهم میکند که «روشنفکری ایرانی» ، غیر فارسی زبانان را « نمی بیند و اگر هم ببیند انسان به حساب نمی آورد» و از اینرو نیز « از حقوق او» و از «برابری حقوقی» دفاع نمیکند. و با این واکنش -«ندیدگی»- به نوبه خود «از تبعیض مضاعف» ، گفته و ناگفته، دفاع میکند! آیا این اتهام درست است و براستی روشنفکری ایرانی همدست تبعیض گران است؟ آیا از این زاویه براستی او - روشنفکر ایرانی-مجرم است؟ دوستان علاقمند میتوانند نظر منفی مثبت و...خود را در میان بگذارند. از جمله اینکه روشنفکری چیست؟ و نوع ایرانی یا بعبارت دیگر پارسی اش کدام است؟ و چرا علیه تبعیض موضع نفی نمیگیرد؟ و اینکه چه میتوان کرد؟ چه برخورد درستی با این روشنفکری میتوان داشت؟ من چیزی ندارم که از این بخش از جامعه روشنفکری ایرانی در مورد موضع ضد تبعیض اش دفاع کنم.
در ایران نه تنها دیکتاتوری حاکم اعمال تبعیض میکند بل بخشی از روشنفکران مخالف دیکتاتوری نیز در اعمال این تبعیض موضع نفی نمیگیرند و به نوعی خود را موافق نشان میدهند! این چگونه قابل توضیح است؟ آیا تبعیض را مسئله مهمی در جامعه نمی دانند یا اینکه خود با اعمال آن مشکلی ندارند؟ این روزها حکومت به زندانیان مخالف خود حمله کرده اسیران خود را خونین و لات و پار کرده است. آیا تبعیض دیدگان آنرا محکوم کرده و همبستگی خود را با اسیران اعلام کرده اند؟ با عدم محکوم نمودن این عمل ضد انسانی میتوان آنان را به نوعی موافق عمل ضد انسانی حکومت دانست؟ آیا موضع درست محکومیت اعمال دیکتاتوری و تبعیض-هر دو- نیست؟ آیا این موضوع، دلیل درستی «همبستگی» ، در راه مبارزه با تمامی «پدیده های» ستمگری ، نیست؟