ائلیار عزیز یک چیز رو عالی درک کردید تمام ترس ایران از تجزیه است ولی ای کاش درک میکردید که این ترس نه از سر برتری طلبی فرهنگی وقومی بلکه از سربهم خوردن اتحاد مردمی است که اکنون به هردلیل سالهاست درکنارهم زندگی میکنند به شخصه بارها گفتم کودک من دوزبانه است به من و امثال من بگید چرا باید از کسانی حمایت کنیم که به بهانه زبان میخواهند سرزمین مشترک مادری وپدری اورادو تکه کنند درحالی که کودکم می تواند هویتی واحد داشته باشه با عشق یکسان نسبت به سرزمینش الان کودکم هردوزبان روصحبت میکنه (فارسی وعربی) خوش ایرانی وشیعه میدونه نه عرب نه فارس عاشق اهواز ومشهد درهردوشهردوست داره به من بگو چراوادارش کنم بین شهری که من بزرگ شدم یا پدرش انتخاب کنه اگر اذربایجایجان به رسمیت بشناسیم فردا واسه خوزستان و...فرض کنید جداشدید به ما بگید تکلیف ما وفرزندان ما خانواده هامون با این گسست فرهنگی وجغرافیایی وهویتی
ائلیار عزیز یک چیز رو عالی
ائلیار عزیز یک چیز رو عالی
Anonymous
که ایجاد میکنید چیه بهش فکر کردید جدایی به جنگ وکشتار نمیشه اتش این جنگ به پا بشه به قربانیان مثل ما فکرکردید روبه روی کدام عزیز به ایستیم یا صرفا خودخواهانه به زبان وقوم ونژاد وتاریخ مردگان اندیشیدید بلوچ اگه جدا مانده به خاطر سنی بودنش وگرنه درمورد بقیه ازجمله کردهای شیعه هزاران پیوند دربین ایرانی ها صورت گرفته صدها هزارکودک صرفا ایرانی اند اما دوزبانه ولی خودشون رو ایرانی شناختند نه متعلق به قوم پدر یا مادر واقعا انکارمیکنید کودکان مارو ما جنگ داخلی نمیخواهیم چندسال باید بگذره تابفهمید