ادامه از کامنت قبلی / و اما در مورد فرار از جوابگویی در مقابل احکامی که صادر کرده اید: من کاملا مشخص نوشته ام. من همان روز اولی که مقاله را نوشتید، سوال مشخصی مطرح کردم در مورد احکامی که صادر کزده اید و 12 زور شما در هر موردی صحبت کرده اید و جوابی به من نداده اید. یعنی جوابگوی احکام صادر شده از طرف خودتان نبوده اید. شما در مقابل سوالات مشخص، به دهها موردی پرداخته اید که هیچ ربطی به آن سوالات نداشته اند. آیا این فرار از جوابگویی نیست؟ شما به من نسبت داده اید که ایران را کشوری تک ملیتی می دانم و من از شما خواسته نشان بدهید که کجا من چنین عقیده ای را مطرح کرده ام و شما 11 روز است که از جواب طفره رفته اید. آیا این فرار از جوابگویی نیست؟ آقای شاملی شما آنقدر در کامنتارهایی که برای من نوشته اید، مسائل مختلف را به هم پیچانده اید و کلاف سردرگمی درست کرده اید که سرو ته اش معلوم نیست و طبیعتا
آقای شاملی شما به حق و کاملا درست نوشته اید که: <وقتی عرصه بحث در هم تداخل کند، بحث نیز در روزنه های تنگ گرفتار می آید> من هم زیر آن را امضا می کنم. ولی همانجا نوشته اید که: <عرصه بحث ما سیاست کلان و تاکتیک و استراتژی در آن ارتباط است.> شما اینجا عرصه بحث بین من و خودتان را به دلخواه خودتان عوض کرده اید. من هیچ بحثی را با شما در زمینه <سیاست کلان و تاکتیک و استراتژی در آن ارتباط> آغاز نکرده ام. لطفا از جانب من عرصه بحث را تعیین نکنید و بگذارید من در عرصه ای وار بحث بشوم که خودم می خواهم. این حق هر کسی است. در پایان از شما در مورد سانسور کامنتارم پرسیده ام که باز هم بی جواب مانده است.