اگر فرصت کردم، در مورد این نوشته (پیش نویس قانون اساسی...) کوتاه هم که شده مطلبی بنویسم و اشل نگاه ملیتهای غیرفارس به روش برتربینانه و غیرعادلانه موجود در متن این نوشته را روشن گردانم. عمده ترین ایراد پیش نویس قانون اساسی... فوق در تدوین یک نظام متمرکز سیاسی در ایران است. این در حالیست که ایران یک کشور کثیر الملله است و نظام سیاسی و مناسب منطبق با این ساختار یک نظام سیاسی غیرمتمرکز است. فاکتوری که این پیش نویس... با آن فرسنگها فاصله دارد. این ایراد بدان معنی است که این پیشنویش قانون اساسی، در عمل به نهادینه کردن ستم ملی و استمرار آن علیه هفتاد درصد جمعیت غیرفارس ایران کمک میکند. اگر نویسنده این مقاله وسعت نگاهش را به تجربه کشورهای چندملیتی می انداخت شاید نتیجه بهتری بدست می آورد و یک نظام غیرمتمرکز فدرالی را برای ایران معرفی میکرد. اشاره دیگر و ایراد بسیار بزرگ این نوشته در سیاست
اگر فرصت کردم، در مورد این
اگر فرصت کردم، در مورد این
یونس شاملی
زبانی آن نهفته است که اصل 15 قانون اساسی را کپی کرد و اینجا چسبانده است. این نوع رفتار نه تنها درد آور بلکه بسیار ناامید کننده است که نخبگان فارس، همچنان حضور سنگین ملیتهای غیرفارس را نمیخواهند برتابند و قصد ندارند آنها را در قدرت سیاسی سهیم شریک کنند!! ایران کشور ملتهای مختلف است. نظام سیاسی مدرن و دمکراتیک در ایران چند ملیتی ایجاب میکند که فدراتیو، کنفدراتیو باشد. مقاومت در برابر این خواسته، ایران را در یک شرایط بحران به چند کشور تقسیم خواهد کرد. درست مثل یوگسلاوی. این سخن من هشداریست به نخبگان فارس اگر قصد دارند ایران را به مثابه یک کشور حفظ کنند. حالا توپ در میدان بازی نخبگان فارس قرار دارد... اما کسی از فردا خبر ندارد!!