آقای کردی! به نظر من ،
Anonymous
آقای کردی! به نظر من ، پیشنهاد آقای نوری زاده، مبنی بر این که خانم فرح پهلوی رهبری اپوزیسیون را بپذیرد ، نشدنی و غیر عقلایی است. قبول رهبری اپوزیسیون ایران، صبر ایوب می خواهد و پوست کرگدن. این خانم « شکستنی مثل حباب » ، در مقابل اپوزیسیون نتراشیده و نخراشیده ایران چه می تواند بکند؟ همین صفحه اظهار و واکنش کاربران شاهدی بر عرایض من است. به عنوان نمونه کامنت آن آقایی را بخوانید که خواب « پیشه وری » شدن می بیند. با چنین شخصی چگونه می توان وارد دیالوگ سیاسی شد؟ این توهین به شعور آدمی نیست که « خانم فرح پهلوی را، « بازمانده استبداد افسار گسیخته » بدانیم؟
آقای کردی! به نظر من ، پیشنهاد آقای نوری زاده، مبنی بر این که خانم فرح پهلوی رهبری اپوزیسیون را بپذیرد ، نشدنی و غیر عقلایی است. قبول رهبری اپوزیسیون ایران، صبر ایوب می خواهد و پوست کرگدن. این خانم « شکستنی مثل حباب » ، در مقابل اپوزیسیون نتراشیده و نخراشیده ایران چه می تواند بکند؟ همین صفحه اظهار و واکنش کاربران شاهدی بر عرایض من است. به عنوان نمونه کامنت آن آقایی را بخوانید که خواب « پیشه وری » شدن می بیند. با چنین شخصی چگونه می توان وارد دیالوگ سیاسی شد؟ این توهین به شعور آدمی نیست که « خانم فرح پهلوی را، « بازمانده استبداد افسار گسیخته » بدانیم؟ به نظر من، داوری در مورد این زن ، یک جو انصاف و کمی آگاهی تاریخی می خواهد .........
من، نه تنها هوادار نظام پادشاهی نیستم، بلکه منتقد آنم. اما وقتی به گذشته نگاه می کنم، می بینم همه زندگی این زن در تلاش فرهنگی و اعتلای هنر گذشت. نمونه اش کانون پرورشی کودکان و نوجوانان است که به کتاب ماهی سیاه کوچلو ، نوشته صمد بهرنگی جایزه اول را داد.جایزه به صمد بهرنگی که مبلغ جنگ چریکی و براندازی نظام شاهنشاهی ، از طریق مبارزه مسلحانه بود.
در فضایی فکری و فرهنگی که خانم فرح و آقای قطبی پسر دایی ایشان به وجود آوردند، بسیاری از چپ ها و مخالفان رژیم نفس کشیدند و زندگی آبرومندانه کردند. خسرو گلسرخی ، پس از آن که از روزنامه کیهان اخراج شد ، در روزنامه آیندگان قلم زد.
گیریم که خانم فرح و اطرافیانشان، در برگزاری جشن هنر شیراز ، جانب اعتدال را رعایت نکرده اند و به هنر آوانگار ، آن هم در جامعه عقب مانده آن روز ایران بیش از حد بها دادند. اما، کجا دست خانم فرح پهلوی به خونی آلوده شد؟ و در کجا مستبدانه رفتار کرد؟
اسدالله علم ، آن طور که از یاد داشت هایش بر می اید ، در بسیاری از موارد حکم ترمز شاه را داشت. اما، همین علم می گوید ، خانم فرح پهلوی ، تنها کسی بود که می توانست جلوی تند روی های شاه را بگیرد و از او انتقاد کند. البته که خانم فرح پهلوی انقلابی نبود . جزو اپوزیسیون شاه هم نبود. اما، در فضای دربار و درمقایسه با بسیاری از زنان و مردان هیئت حاکمه ، رفتاری بسیاری انسانی و متواضع داشت. برخی از ما آدم های بسیار بی مروتی هستیم. من از خواندن بعضی کامنت ها ، دهانم از حیرت باز می ماند . از خودم می پرسم ، خاستگاه و منشاء این همه نفرت و بی انصافی کجاست. من علم غیب ندارم ، اما با توجه به طرز نگارش این کامنت ها ، حدس می زنم که نویسندگان آن ها نمی توانند بیش از یکی دو نفر باشند. دلیلی بر این ادعا ندارم ، اما گمان می کنم که اینان ، یا مأمورند و معذور و یا به لحاظ روحی بیمار.
البته ، ار حق نگذریم که شما اقای کردی هم از همان اول شمشیر را از رو بستید و به سمت مخالفان تان یورش بردید. یادتان نرود که ، جواب "های" ، " هوی " است. و یا « کلوخ انداز را پاداش سنگ است» . به قول انشاء های دوره دبستان ، زیاده عرضی نیست. شاد و تندرست باشید.
من، نه تنها هوادار نظام پادشاهی نیستم، بلکه منتقد آنم. اما وقتی به گذشته نگاه می کنم، می بینم همه زندگی این زن در تلاش فرهنگی و اعتلای هنر گذشت. نمونه اش کانون پرورشی کودکان و نوجوانان است که به کتاب ماهی سیاه کوچلو ، نوشته صمد بهرنگی جایزه اول را داد.جایزه به صمد بهرنگی که مبلغ جنگ چریکی و براندازی نظام شاهنشاهی ، از طریق مبارزه مسلحانه بود.
در فضایی فکری و فرهنگی که خانم فرح و آقای قطبی پسر دایی ایشان به وجود آوردند، بسیاری از چپ ها و مخالفان رژیم نفس کشیدند و زندگی آبرومندانه کردند. خسرو گلسرخی ، پس از آن که از روزنامه کیهان اخراج شد ، در روزنامه آیندگان قلم زد.
گیریم که خانم فرح و اطرافیانشان، در برگزاری جشن هنر شیراز ، جانب اعتدال را رعایت نکرده اند و به هنر آوانگار ، آن هم در جامعه عقب مانده آن روز ایران بیش از حد بها دادند. اما، کجا دست خانم فرح پهلوی به خونی آلوده شد؟ و در کجا مستبدانه رفتار کرد؟
اسدالله علم ، آن طور که از یاد داشت هایش بر می اید ، در بسیاری از موارد حکم ترمز شاه را داشت. اما، همین علم می گوید ، خانم فرح پهلوی ، تنها کسی بود که می توانست جلوی تند روی های شاه را بگیرد و از او انتقاد کند. البته که خانم فرح پهلوی انقلابی نبود . جزو اپوزیسیون شاه هم نبود. اما، در فضای دربار و درمقایسه با بسیاری از زنان و مردان هیئت حاکمه ، رفتاری بسیاری انسانی و متواضع داشت. برخی از ما آدم های بسیار بی مروتی هستیم. من از خواندن بعضی کامنت ها ، دهانم از حیرت باز می ماند . از خودم می پرسم ، خاستگاه و منشاء این همه نفرت و بی انصافی کجاست. من علم غیب ندارم ، اما با توجه به طرز نگارش این کامنت ها ، حدس می زنم که نویسندگان آن ها نمی توانند بیش از یکی دو نفر باشند. دلیلی بر این ادعا ندارم ، اما گمان می کنم که اینان ، یا مأمورند و معذور و یا به لحاظ روحی بیمار.
البته ، ار حق نگذریم که شما اقای کردی هم از همان اول شمشیر را از رو بستید و به سمت مخالفان تان یورش بردید. یادتان نرود که ، جواب "های" ، " هوی " است. و یا « کلوخ انداز را پاداش سنگ است» . به قول انشاء های دوره دبستان ، زیاده عرضی نیست. شاد و تندرست باشید.