نا ظر گرامی، کسی یا جریانی

حالا بیایند به کس و جریانی که «نخواسته سهم کار خود را انجام دهد، رفته ولگردی و دنبال کارشکنی در مبارزه مشترک» ، سهمی از انقلاب بدهند؟ مگر عقل شان کار نمیکند؟ شرکت کننده ، به سبب رقابت دست خالی بر میگردد، شما میخواهید، به شرکت نکننده در کار مشترک ، حق و حقوق بدهند؟ نه جانم، آنان که کار را یک سره میکند نتایج آن را هم صاحب میشود.مگر دیوانه اند، در کار مشترک هزاران کشته بدهند و شمایی که دیگران را تنها گذاشته و دنبال خوابهای خود گشته اید ، صاحب حق بشوید؟ دوست داری حق ات را بگیری باید «مبارزه را مشترک بدانی و سهم کار خود را انجام بدهی و هزینه اش را هم بپردازی، و شایستگی خود را هم نشان بدهی؛ تا به حساب بیایی، مجبور کنی حق ات را بدیده بگیرند». این سیاستی که شما در پیام خود نوشته اید سیاست «انزوا»ست. کسی و جریانی شما را به حساب نمیاورد. این سیاست سیاست شکست است. سیاست پیروزی، امر مبارزه را مشترک می بیند و به ایفای نقش هر کس در مبارزه ، به انجام کارسهمی، تأکید میکند. بدون اینکه در مبارزه مشترک همبستگی داشته باشی سهمی به شما نمیدهند. این سیاستی که شما نوشته اید « ستیزه با همبستگی»، « تفرقه جویی» «حقوق خواهی بدون انجام کار مشترک» ؛ سیاست شکست جنبشهاست که توسط تئوریسین های حکومت فرموله شده و بین فعالان ترویج گردیده است. افراد بی تجربه هم آنرا گرفته اند و دارند تبلیغ اش میکنند. این نکته در مقالات مختلف من بارها توضیح داده شده است.