هرچه بیشتر در تاریخ صد ساله اخیر ایران گنجکاو میشویم متوجه میشویم که نقش روشنفکران این کشور چقدر منفی و عاری از مسئولیت تاریخی انها نسبت به کشوری به نام ایران بوده است. انچه مرابه نوشتن این چند سطر موظف ساخت دوکامنت اقا جما ل کورد غیور غیر ایرانی و ارقادش یلینیک ترک است .بدون شک اگر روزی کوردستانی و یا ترکستانی مستقل ایجاد شوند سرنوشتی بهتر از ایران کنونی روشنفکر زده نخواهند داشت.منظور پاسخ گوئی به ان دو کامنت نیست این نوع اقایان از اغاز تولد حزب توده در ایران از این حرفها زیاد گفتند و خسارت نظرات ایشان را مردم ایران هنوز میدهند.منظور این است که بدانیم چرا شعار همبستگی خلقهای تحت ستم چپ تبدیل به تنفر از مردم پارس زبان شده است؟ به باور من ضربات و لطماتی که جریان چپ به ملت ایران و کورد و عرب و ترک و بلوچ وارد ساخته از خود استعمار بد وبدتر است.
ایا در درون چپ هستند کسانیکه این شجاعت اخلاقی را داشته باشند که بگویند راه ما خطا بود و ما مردم را به بیراهه بردیم؟ نه.
ولی متاسفانه هنوز چپ از ارتجاع اسلامی و دولت ان سخت دفاع میکند وهنوز در انتظار خروج خلقی و مردمی و پرولتاریائی هستند.اگر روزی این کشور از هم بپاشد و مانند گذشته خان خانی شود و نادری هم نباشد گناه ان نه به گردن غرب است و نه مردم ایران بلکه گناهکار واقعی راه و روش چپ است..