(ادامه مطلب قبلی)...البته

پيروزي ديگر ما در عراق كشاندن نيروهاي داعش از سوريه به عراق بود كه موجب شد تا داعش به جاي جنگ با ارتش آزاد سوريه و ديگر مبارزان سوريه، تغيير زاويه دهد و به سوي ديگر متحد اسد، يعني رژيم مالكي و سپاه قدس ايران بجنگد كه آن "يك حركت طلايي" و يك بازي دو سر برد براي ما شد. اگر نيروهاي داعش در سوريه نيز به جاي رفتارهاي غيرانساني و ضد اسلامي سابق به همين رفتارهاي اخيرش در عراق مي پرداخت و به جاي درگيري با ساير مبارزان سوري به جنگ با اسد روي مي آورد، رژيم اسد نيز تاكنون سقوط كرده بود؛ چون بخشي از مردم سوريه و به خصوص اقليت ها از ترس داعش به اسد پناه نمي بردند. سپاه قدس ايران اينك به مهمترين نيروي اشغالگر در خاورميانه بدل شده است و هر جا كه پا مي گذارد جنگ و ويراني و ترور با خود مي آورد. در همين مدت در مناطقي از عراق كه آزاد شده هيچ بمب گذاري و ترور و عمليات انتحاري نداشتيم و اين خود نشان از آن دارد كه سپاه قدس ايران –همان گونه كه قبلاً نيز گفته مي شد- در اين ترورها و بمب گذاري ها دست دارد و اين در حالي بود كه در همين مناطق آزاد شده قبلاً به ظاهر براي ممانعت از بمب گذاري و ترور كلي ايست و بازرسي ايجاد كرده و مردم امكان تردد آزاد نداشتند و بعضاً بابت مسائل فرقه اي بازداشت نيز مي شدند. پيروزي ديگر ما نامحسوس تر است. درد مشترك، مشكلات مشترك و بحراني مشترك موجب فهمي مشترك توسط آحاد و اقشار و مردم از فرق و مذاهب مختلف عراق شده است. شيعيان متعصب ديروز جريان صدر، امروز واحدهاي رزمي شان نه براي جنگ كه براي دفاع تشكيل مي شوند و آن هم نه فقط براي دفاع از اماكن مقدّس شيعي كه براي دفاع از مذاهب و حتي اديان ديگر و اين يك پيشرفت معنوي چشم گير است. حتي مراجعي كه فتواهاي جهاد صادر كرده اند، فرمان شان براي دفاع از مردم است و توصيه هاي شان نه تنها متمايل به گرايشات مذهبي خاص نيست، بلكه همگان را موكداً دعوت به اجتناب از درگيري هاي مذهبي و قومي مي كنند (بماند كه برخي از مراجع از بابت سرعت پيروزي انقلابيون كه در رسانه ها تحت عنوان داعش ذكر مي شوند، چنان غافلگير شدند كه دستپاچه فتواهايي صادر كردند كه خود مجبور شدند، بعداً تعديل اش كنند). اينك شيعيان و به خصوص سني ها بهتر درك مي كنند كه در طول اين سال ها كردها و ديگر اقليت ها چه كشيدند و تبعيض چه معنايي دارد و به همين سبب فاتحان سني –البته بر اساس توصيه ها- وارد مناطق كردنشين نشدند و درگيري محدود در برخي از مناطق به سبب آن است كه در آنجا تركيب جمعيتي به گونه اي است كه هيچ كس نمي داند اكثريت با چه كساني است (كرد، تركمن يا عرب و غيره) و تا برحسب آن بايد در كنترل نيروهاي چه كسي باشد.
اما ساده لوحانه و حتي به دور از واقعيت خواهد بود كه تحولات اخير عراق را بدون هزينه و تهديد ارزيابي كنيم و آن ها همچون هر تحولي داراي بخش هاي اجتناب ناپذير و اجتناب پذيري از تاوان ها و تهديدها هستند. آوارگي بسياري از مردم مناطق درگيري در عراق بارزترين شان است. البته خوشبختانه منطقه اقليم كردستان عراق تاكنون پذيراي شمار بسياري از آوارگان شده، ولي به همراه آوارگان كرد سوريه در گذشته، آن مي رود كه به يك بحران بدل شود و بايد سازمان ملل و نهادهاي بين المللي به مناطقي كه آوارگان اسكان مي يابند، هر چه زودتر و هر چه بيشتر كمك كنند. جنگ در مناطقي كه درگيري صورت گرفته متأسفانه همراه با جنايات و ستم هايي –به خصوص نسبت به اقليت ها و زنان- پيش مي رود كه انقلابيون عراقي بايد جلوي هر نوع تخلفات در اين زمينه را هر چه زودتر بگيرند و هرگز فراموش نكنند كه آنان براي رفع ظلم و تبعيض قيام كردند، "نه بازتوليد ظلم و تبعيض" توسط خودشان.