جناب " دکتر کاوه احمدی علی

۶) دریافت درجه دانشمندی (scientist) در رشته فلسفه علم با رساله "روش شناسی علم و فلسفه".

۷) انتخاب به عنوان دانشمند برجسته (Distinguished scientist) سال ۲۰۰۸ از طرف دانشگاه آبردین.
برای «کتب چاپ شده و چاپ نشده »ی ایشان به نشانی زیر مراجعه شود:«زندگینامه دکتر کاوه احمدی علی آبادی - آفتاب». و همینطور به سوابق به اصطلاح علمی و نیمه علمی و غیر علمی و... * از قرار معلوم جناب "دکتر-پروفسور" اهل "فرهنگ و هنر نیز هستند. بر این مبنا ضروریست جند جمله با زبان هنری سخن بگوییم. باشد که فقلی از قفلها بگشاید: آنچه در داستان "پروفسور علی آباد" کاراکتر «دکتر» را میسازد تضاد عمیقی ست بین «قلم و اندیشه» با « تیتلها»ی ردیف شده. کسی که به اصول داستان نویسی واقف است میداند ابتدایی ترین اصل آن «باورمند»نوشتن داستان است. یعنی نباید تضادی بین کاراکتر و حرکت او موجود باشد. متأسفانه نویسنده یا نویسندگان داستان «پروفسور علی آباد» در حد ابتدایی نیز سواد داستان گویی را در خود نپرورده اند. از اینرو خواننده را در برابر این پرشش همیشگی قرارداده اند که «آیا علی آباد هم دهی ست؟» - یادش بخیر آن استاد خدابیامرز، وقتی چنین چیزی میدید میگفت:« بفرما بشین آقا!بفرما بشین! داستان ننوشتی، انشاء نوشتی!» -« استاد نمره من چه شد؟ نمره ام؟ - « اد 4» ، نمره ی شماست. بفرما بشین جانم! بفرما بشین!» پروفسوری که نمی تواند انشاء نویسی کند! کمدی بی مزه! که آدم حالش بهم میخورد!
کامنت هایی که تحت نام "نویسنده" زیز نوشته های خود مرقوم فرموده اند نیز "جالب انگیز" اند. گاهاً ایران گلوبال "دن کیشوت" های
عصر انترنت را معرفی میکند. این هم برای خودش هنری ست!